มรรคมีบ้านอีกหลังไม่ไกลจากเธอนัก ส่วนมัดไหมจะนอนที่บ้านหลังใหญ่กับสาวใช้ประจำบ้านคือเรไร
“พ่อรัฐเป็นไงบ้าง หลายวันมานี่คงลำบากแย่สินะ” น้ำเสียงปรานีของมนชัยทำให้ภครัฐรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาไม่น้อย
“ผมไม่เป็นไรครับ” ภครัฐตอบเสียงสุภาพ นึกเกรงบารมีของคนตรงหน้ายิ่งนัก
“ถ้าคิดจะตบแต่งยัยหนูเป็นเมียจริงๆ ก็ต้องอดทนกันหน่อย” มนชัยพูดอย่างจริงจังกับว่าที่ลูกเขย
“คุณพ่อ” มุกอันดาหน้างอใส่บิดาที่เล่นไปพูดจาเปิดทางให้ภครัฐแบบนั้น
“ผม... ทนได้ครับ” ภครัฐตอบอย่างหนักแน่นโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด
มนชัยหัวเราะร่วนถูกใจในประโยคเด็ดของหนุ่มรุ่นลูก “ความรักไม่ใช่การอดทนหรอกนะพ่อรัฐ เราเองก็คงจะรับรู้เรื่องหนี้สินทางบ้านเป็นอย่างดี”
น้ำเสียงอบอุ่นของมนชัยทำให้ภครัฐรู้สึกซาบซึ้งใจยิ่งนัก อีกฝ่ายดูเมตตาเขาอยู่มาก แม้จะพูดเรื่องหนี้สินที่ทำให้เขาต้องมาอยู่ที่เกาะแห่งนี้ก็ตามที
“ครับ” ภครัฐตอบรับเสียงสุภาพ
