กีรติการู้สึกระบมไปทั่วทั้งตัว กว่าหญิงสาวจะตื่นนอนก็สายของอีกวันหนึ่ง เธอมองไปรอบห้องก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของวิคเตอร์หญิงสาวรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวและคิดว่าจะใช้โอกาสนี้หนีไปจากเขาแต่เมื่อเปิดประตูห้องออกมาก็ต้องผิดหวังเพราะตอนนี้ชาตรียืนรอเธออยู่หน้าห้องแล้ว
“คุณกรีนจะกลับเกาะเลยไหมครับ”
“แล้วเจ้านายของคุณชาตรีไปไหนแล้วล่ะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเขา”
“เจ้านายไปทำงานครับ”
“แต่นี่มันกลางวันนะกาสิโนเขาเปิดแต่กลางคืนไม่ใช่เหรอ”
“เจ้านายก็มีงานอย่างอื่นที่ต้องไปทำครับ”
“ถ้าฉันไม่กลับเกาะฉันมีทางเลือกอื่นไหมล่ะ”
“ไม่มีครับ แต่เจ้านายบอกว่าคุณจะกินข้าวหรือพักต่ออยู่ที่นี่ก็ได้ถ้ายังไม่อยากจะกลับ”
“ฉันอยากจะกลับเกาะแต่ตอนนี้ฉันหิวมากคุณชาตรีพาฉันไปกินอาหารก่อนได้ไหมล่ะ”
“ได้ครับ”
ชาตรีพาเธอมายังห้องอาหารของโรงแรมจากนั้นก็ส่งเธอด้านหน้าห้องอาหาร
“ผมจะรออยู่ด้านนอก ถ้าคุณกรีนทานเสร็จแล้วคุ
