“กลับมาแล้วเหรอคะคุณกรีน ป้าใจหายหมดเลยที่มาทำงานตอนเช้าแล้วไม่เห็นคุณกรีนอยู่ที่นี่ ป้าเป็นห่วงมาเลยนะคะ” ป้าภรณ์รีบเดินเข้ามาหากีรติกาที่เดินขึ้นบ้านมาด้วยความเป็นห่วง
“ขอบคุณนะคะป้าภรณ์”
“หิวไหมคะ กินอะไรมาหรือยังให้ป้าทำอาหารอะไรให้มั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะป้าภรณ์กรีนเรียบร้อยมาจากโรงแรมแล้วค่ะ”
“คุณกรีนอย่าหนีไปอีกเลยนะคะ ถ้าเกิดคุณวิคเตอร์ไม่อยู่ที่นั่นมันจะแย่เอาค่ะ” ป้าภรณ์เตือนหญิงสาวด้วยความหวังดีเพราะรู้ว่ามันอันตรายมากแค่ไหนสำหรับผู้หญิงหน้าตาสวยๆ อย่างกีรติกา
“ค่ะป้าภรณ์”
“คนเราเดี๋ยวนี้ไว้ใจกันได้ยากค่ะคุณกรีนจะที่ไหนหรือทำอะไรให้คุณวิคเตอร์พาไปดีกว่านะคะ”
“ใช่ค่ะ คนเราไว้ใจกันไม่ได้เลย กรีนขอตัวก่อนนะคะ อยากไปพักสักหน่อยค่ะ”
กีรติกาเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องของตนเอง เธอรีบเอายาคุมฉุกเฉินขึ้นมาทานจากนั้นก็เอาซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้า นอกจากยาคุมฉุกเฉินแล้วหญ
