สัญญาของตัวร้าย
1124 คำ
ตอนที่ 13
สัญญาของตัวร้าย
มะลิ หลับไหลไปนานพอสมควรหลังจากชดใช้ด้วยการโดนสูบพลังจากตัวร้ายรูปหล่อ จนเธอรู้สึกเหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆยิ่งกว่าในตอนแรก และไม่แน่ใจว่า ราเชนท์ เจ้าพ่อมาเฟียไซเบอร์นี้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน เธอรู้สึกตัวอีกทีในเช้าวันต่อมา เมื่อแสงแดดสาดส่องผ่านม่านหน่าต่างเล็กๆเข้ามาในห้อง
“อ๊ะ”
หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อปรือตาขึ้น แล้วเห็นร่างหนาของคนที่สูบพลังเธอทั้งคืนนั่งอยู่ริมห้อง ราเชนท์ แต่งกายเรียบร้อยในชุดเสื้อเชิ๊ตขาวและกางเกงชิโนสีดำเนื้อดี เขานั่งพิงกับพนักเก้าอี้และมองเธอด้วยท่าทีสบาย
“อาหารเช้าค่ะคุณราเชนท์”
ป้าจิต เข็นรถอาหารเข้ามาในห้อง นั่นทำให้มะลิรีบกระตุกผ้าห่มขึ้นคลุมตัวเองจนถึงคอ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ใส่ใจนัก
“ขอบใจมากครับ”
ราเชนท์ บอกอย่างสุภาพก่อนที่ป้าแม่บ้านจะเดินออกไปอย่างนอบน้อม จึงหันมาหรี่ตามองคนตัวเล็กที่ยังอยู่บนที่นอนและใช้ผ้าห่มนวมพันตัวเองไว้หนาแน่นเหมือนตัวหนอน จนคิ้วหนาของเขาต้องย่นเข้าหากัน
“ลุกขึ้นอาบน้ำแล้วมากินข้าว”
“คุณจะกินที่นี่ในห้องนี้เหรอคะ?”
เธอชะโงกหน้ามาถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นว่ามีชุดอาหารที่เตรียมมาให้เขาด้วย ราเชนท์พยักหน้าตอบรับ
“ใช่ ทำไม?”
ไม่ทำไมหรอกจ้ะ! แค่สงสัยว่าระดับท่านเจ้าของตึกโชติวัฒน์และRN จะมานั่งทานมื้อเช้าในห้องรูหนูแคบๆแบบนี้ เหมือนไม่ใช่วิสัยของท่านเลยสักนิด
“แล้วทำไมต้องทานที่นี่คะ”
“อยากจะกิน สงสัยอะไรหนักหนา! หรือจะไม่ให้กินข้าว!ฉันจะได้กินอย่างอื่นต่อ”
หน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมอง นั่นทำให้เธอรีบลุกพรวดและคว้าผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ...ไม่นะ!! แค่การชดใช้ให้เขาเมื่อคืน เธอก็แทบจะหมดเรี่ยวหมดแรงจนแทบจะลุกไม่ขึ้นแล้ว ขืนต้องชดใช้อีกเธอคงได้สลบเป็นอาทิตย์แน่นอน
“นี่คือสัญญาการจ้างงานระหว่างRN กับ แบล็คโรเซ่ครับ”
สัญญาหนาปึกถูก ธเนศ วางไว้ตรงหน้าหลังจากที่เธอกินข้าวเสร็จ โดยตัวร้ายรูปหล่อนั่งมองอยู่ห่างๆ หัวคิ้วเรียวสวยของมะลิ ย่นเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อหยิบเอกสารขึ้นมาอ่าน
สมแล้วที่เป็น ราเชนท์ โชติวัฒน์ เพราะเขารอบคอบทุกจุด
“คุณมะลิ กาญจรักษ์ หรือฉายาแบล็คโรเซ่ จะมีส่วนร่วมในทีมพัฒนาโปรแกรมเพื่อหาจุดอ่อนของระบบ และหากมีเหตุอันใดเกิดขึ้นกับระบบของRN ในระหว่างที่แบล็คโรเซ่ปฎิบัติงานอยู่ นางสาวมะลิ จะต้องชดใช้เป็นจำนวนนาที นาทีละหนึ่งร้อยล้านบาทถ้วน นอกจากนี้......”
นาทีละหนึ่งร้อยล้านบาท!!! พระเจ้า!
ตายแล้วเกิดใหม่อีกสามร้อยชาติจะหาเงินร้อยล้านบาทมาจากไหนกันหนอ
“ฉะ...ฉันไม่เซ็นต์ ฉันไม่ทำแล้วและจะกลับบ้าน”
มะลิเงยหน้าบอก แบบนี้มันค่อนข้างจะเกินไปซะหน่อย จริงอยู่ว่าเธอต้องการเข้ามาช่วยเขาให้หลุดพ้นจากวงจรที่เธอไม่อยากเห็น แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้องมายอมรับเงื่อนใขนี้ อย่าว่าแต่หนึ่งร้อยล้านเลย แค่หนึ่งหมื่นเธอยังคิดหนักเลย
ตามยถากรรมละกันนะ ตัวร้ายรูปหล่อ
ถ้าแบบนี้! ก็ทางใครทางมันละกัน
“ไม่เซ็นต์ได้ยังไง?” ราเชนท์ เลิกคิ้วขึ้นสูง “ในเมื่อพ่อเธอรับเงินสัญญาการทำงานไปแล้วหนึ่งล้านบาท และทางรัตนโสภาเซ็นต์รับผลประโยชน์งานส่วนRN เจ็ดเปอร์เซ็นต์ไปแล้ว”
ไม่นะ!! ทำไมชีวิตเธอพลิกฝันเป็นเหมือนนางเอกในละครช่องเจ็ดไปได้
“.....”
โลกจะโหดร้ายกับเธอเกินไปแล้ว!!
“อีกอย่างเธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่าต้องการมาช่วยงานฉัน และอีกอย่างความเสียหายที่ว่าถ้าเธอไม่ทำก็ไม่มีทางเกิดขึ้นอยู่แล้ว และฉันก็ไม่ได้เอาเปรียบเธอ RNพร้อมจ่ายสำหรับงานสัญญาจ้างนี้ให้แบล็คโรเซ่เดือนละห้าแสนบาท”
ห้าแสนบาท!!!
“ตกลงค่ะ หนูจะทำงานนี้”
จะต้องลังเลใจอะไรอีกละคุณผู้อ่าน ห้าแสนบาทนะ ต่อให้ทะลุมิติไปอยู่ที่ไหน เงิน ก็ยังคงเป็นเรื่องเดียวที่สำคัญที่สุดอยู่ดี เอกสารสัญญาจึงถูกเซ็นต์ในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีก่อนจะส่งกลับคืนให้กับผู้ช่วยของเขา
“หนูพร้อมทำงานได้เลยค่ะ”
เธอเหยียดกายเตรียมลุกขึ้น ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ดีเหมือนกันจะได้ออกจากห้องรูหนูที่แสนคับแคบนี่เสียที
ทว่ามุมปากของ ราเชนท์ กลับยกโค้งขึ้น
“วันนี้ยังไม่ต้องทำส่วนระบบRN”
“หือ”
“วันนี้เธอไปดูแลระบบเบอร์เกอรี่ชั้น26 ก่อน”
“ชั้น26?”
หัวคิ้วของ มะลิ ย่นเข้าหากัน แต่เธอไม่มีเวลาสงสัยมากนัก เมื่อตัวร้ายและผู้ช่วยของเขาลุกขึ้นและเดินนำเธอออกจากห้อง นั่นทำให้เธอจำต้องเดินตามเข้าไปในลิฟต์อย่างรวดเร็ว
ตึ้ง!!
เพียงลิฟต์เปิดออก กลิ่นหอมตลบอบอวลของเนยและแป้งก็คละคลุ้งชั้น26 ไปหมด ที่นี่คือสวรรค์ของขนมหรืออย่างไร บรรยากาศชั้นนี้ช่างแตกต่างจากความอึมครึมเคร่งเครียดของทุกชั้นในตึกโชติวัฒน์อย่างสิ้นเชิง
“พี่เชนท์มาแล้วๆ”
เด็กสาววัยรุ่นอายุประมาณสิบหกปีที่นั่งอยู่บนวีลแชร์ขยับมาใกล้ พร้อมถ้วยขนมในมือ หน้าเนียนใสของหล่อนเต็มไปด้วยคราบแป้งและเนย คาดว่าหล่อนน่าจะกำลังทำขนมอย่างตั้งใจ
“ว่าไงคนเก่ง”
“ชิมก่อนค่ะ อันนี้แยมโรลสตอรี่ใส่น้ำผึ้งป่า สูตรใหม่ที่รัชชาคิดขึ้นเองและใส่เข้าไปในระบบเบอร์เกอรี่ของรัชชาเรียบร้อยแล้ว แต่จะให้พี่เชนท์ลองชิมเป็นคนแรก”
เสียงของหล่อนหวานใสอย่างออดอ้อน นั่นทำให้หน้าหล่อเหลาก้มลงเพื่อรับชิ้นขนมในช้อนที่น้องสาวตักให้
“อืม อร่อยที่สุดเลย”
“คุณธเนศชิมด้วยซิคะ”
หล่อนหันมายื่นให้ผู้ช่วยของเขา และคนอื่นๆที่เดินตามมา ก่อนจะชะงักเล็กน้อย เมื่อเห็น มะลิ ยืนอยู่และกำลังจ้องหล่อนอย่างฉงน นั่นทำให้หล่อนวางช้อนลงบนจานทันที ดวงตากลมโตนั้นมองมาทางมะลิด้วยความไม่พอใจ
“เธอเป็นใคร?”
***************
- ผู้เขียน
