ตัวร้ายสุดที่รัก

ตอนที่ 1 โลกใบใหม่ สวัสดี ...นักอ่านที่รักทุกท่าน เคยเป็นเหมือนกันไหม? เวลาอ่านนิยายที่เราชอบสักเรื่อง แล้วตอนจบไม่เป็นอย่างที่คิด อุตส่าห์ติดตามเฝ้ารอ นักเขียนดังที่เราชื่นชอบอัพรายตอนทุกวัน การดำเนินเรื่องดี ภาษาสละสลวย บรรยายความหล่อสวยของพระนางที่เคมีตรงกัน จนนักอ่านอย่างเราเคลิบเคลิ้มตาม ลุ้นให้พระเอกที่เราชื่นชอบรักและดูแลนางเอกอย่างดี ทว่าเหมือนโดนตอกหน้ากลับอย่างแรง พระเอกที่แสนดี กลายเป็นตัวเลี้ยลากดิน นอกใจฉ่ำๆ ทำร้ายนางเอกสารพัด แม้นักเขียนดังจะขึ้นคำเตือนว่า พระเอกธงดำ ธงแดง ...แต่เฮ้ย! คนแบบนี้อย่าเอามาเป็นพระเอกเสียดีกว่า เสียอารมณ์!! มะลิ คิดอย่างหงุดหงิดใจ ขณะวางนิยายทำมือของนักเขียนคนโปรดลง หลังจากที่ติดตามอ่านทางแอพจนติด และสั่งซื้อกับเฟสนักเขียนให้มาส่งถึงบ้าน จะนอนอ่านให้ฉ่ำปอดเสียหน่อย พอถึงกลางเรื่องดันไม่เป็นอย่างที่คิด เพราะอะไรนะเหรอ? นิยายเรื่อง เมียจำยอมของมาเฟียคลั่งรัก ภูมินทร์ พระเอกของเรื่องนอกใจนางเอกที่เป็นเมียไปมีอะไรกับคนอื่น สุดท้าย ช่อฟ้า นางเอกของเรื่องถูก ราเชนท์ ตัวร้ายจับตัวไปเพราะพ่อพระเอกไปทำลายระบบงานของตัวเอง พระเอกเลยตามไปช่วย และยิงราเชนท์ตกตึกตาย จากนั้นนางเอกก็ให้อภัยพระเอก เรื่องมีแค่นี้ ..... แต่นี่ขึ้น ท็อปชาร์ตของแอพดังอันดับหนึ่งติดต่อกันหลายสัปดาห์เลยนะคุณผู้อ่าน ไม่รู้ซินะ! คนอื่นอาจจะรู้สึกฟิน ตอนบทเอ็นซีที่พระเอกกับนางเอกมีอะไรกัน แต่ มะลิ รู้สึกเศร้ามาก ทำไมนะเหรอ? ก็ทำไมต้องให้ ราเชนท์ ตายด้วยเล่า แล้วทำไมต้องให้ราเชนท์เป็นตัวร้าย ทั้งที่พ่อพระเอกไปรังแกเขาก่อน แถมตอนไปตามนางเอกกลับต้องยิงตัวร้ายจนตายด้วย ไม่ยุติธรรมสำหรับตัวร้ายเลย นี่ถ้า มะลิ ได้เข้าไปอยู่ในเรื่องนี้นะเธอจะไม่ยอมให้ ราเชนท์ เป็นอะไรอย่างแน่นอน สงสาร ราเชนท์ .... . . ปึก!!! “มันฟื้นรึยัง?” เสียงเข้มดุห้าวดังขึ้น ดึงสติของ มะลิ ให้กลับมา ทว่าบรรยากาศโดยรอบทำให้เธอประหลาดใจ ด้วยเมื่อสักครู่นี้เธอยังนอนอ่านนิยายอยู่บนเตียงนอนในบ้านของตัวเอง แต่ตอนนี้เธอนั่งอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่มืดสลัว มีแสงไฟจากโคมไฟดวงเล็กสองดวงตรงมุมห้อง และมีชายชุดดำยืนอยู่รายรอบเกือบสิบคน ตายห่า!! นี่เกิดอะไรขึ้นหว่า “อ๊ะ” เธอกำลังจะขยับตัว แต่ตระหนักได้ว่ามือทั้งสองของตัวเองถูกมัดไฟว์ไว้ด้านหลัง แถมกำลังจะอ้าปากถามก็รู้สึกได้ว่ามีเทปอันใหญ่ปิดปากตัวเองไว้แน่น เดี๋ยวนะ!! ฉากห้องนี้มันคุ้นๆนะ “ฟื้นแล้วครับ คุณราเชนท์” ราเชนท์!! เธอตัวชาวาบเมื่อได้ยินชื่อนี้ เพราะนี่เป็นชื่อของตัวร้าย นิยายเรื่อง เมียจำยอมของมาเฟียคลั่งรัก ที่เธออ่านค้างไว้เมื่อสักครู่นี่ อย่าบอกนะ! ว่าเธอทะลุมิติเข้ามาในนิยายที่ตัวเองอ่านจริงๆ และแล้วทำไมเธอไม่ได้เป็นนางเอกอะ นี่คืออะไร? ถูกมัดมือซะแน่นแบบนี้ “ดึงเทปปิดปากมันออก!” แควก!! “โอ้ย! เบาๆหน่อยฉันเจ็บ” มะลิ ร้องเสียงหลง เมื่อถูกกระชากเทปออกจากริมผีปากอย่างแรง เธอก้มมองรูปร่างแขนขาตัวเอง นี่มันคือตัวเธอจริงๆ ไม่ใช่เข้ามาสิงร่างคนอื่น แล้วสวยขึ้นแบบในนิยายทะลุมิติที่เคยอ่าน เสียดายไม่ได้ทะลุเข้าไปเรื่องที่เหาะเหินตีลังกาได้ “จะพูดได้รึยัง?” ร่างหนาย่อกายลงนั่งยังเก้าอี้ตัวใหญ่กลางห้อง แสงไฟเพียงน้อยนิดที่สาดส่งมากระทบคนตรงหน้านั้น ทำให้มะลิ เห็นใบหน้าหล่อเหลาของเขาชัดๆ ราเชนท์ มีลักษณะตรงตามที่นิยายบรรยายไว้ทุกประการ ทั้งกรอบหน้าคมเข้มเด่นชัด ผมดกเหลือบเงินวาวดูเย้ายวนและมีเสน่ห์อย่างประหลาด เรือนร่างในชุดเสื้อเชิ้ต กางเกงชิโนเต็มไปด้วยมวลเนื้อน่าสัมผัส มะลิ ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก ตัวร้ายในอุดมคติ! หล่อฉิบหาย!!หล่อวัวตายควายล้ม “คุณคือราเชนท์ซินะ” คำทักของผู้หญิงตรงหน้า ทำให้คิ้วหนาของ ราเชนท์ เลิกสูงขึ้น ขณะที่ลูกน้องของเขาอีกสองคนกำลังจะสาวเท้าเข้ามาใกล้ นั่นทำให้เขายกมือขวาขึ้น “ฉันคือราเชนท์ เธออยากคุยกับฉันซินะ ..มะลิ” มะลิ! ทำไมนิยายเธอถึงชื่อมะลิที่เป็นชื่อจริงของเธอละ! แสดงว่าเป็นตัวละครที่พระเอกส่งมาคนนั้นแน่ๆที่หล่อนมีบทอยู่สองบรรทัด แล้วไม่ได้เอ่ยถึงชื่อหล่อนด้วย “ใช่ฉันชื่อมะลิ” เอาน่า!! ตามน้ำไปก่อน ตอนนี้ต้องเล่นตามบทบาท เพราะเธอสังเกตว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่มีทางเลือกสักเท่าไหร่ เพราะเห็นปืนและอาวุธที่วางไว้บนโต๊ะแล้ว ขืนกร่างไปตอนนี้บทต่อไปคงไม่มีตัวประกอบอย่างเธอแน่ “ตกลง แบล็คโรเซ่คือเธอซินะมะลิ!” แบล็คโรเซ่ หรือกุหลาบดำ เป็นชื่อของแฮกเกอร์ในตลาดมืด ซึ่งไม่มีใครทราบโฉมหน้าที่แท้จริงว่าเป็นใครกันแน่ “ฉันไม่เก่งขนาดนั้นหรอก” กึก!! กระบอกปืนM1911 ถูกจ่อกดยังหน้าผากของเธออย่างแรง หน้าหล่อเหลาเหี้ยมเกรียมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเขาโน้มต่ำเข้ามาใกล้ จนลมหายใจอุ่นร้อนรดรวยริน “บอกไว้ก่อนนะคนสวย ฉันไม่มีเวลามากนัก!” เหงื่อผุดพรายขึ้นทั่วใบหน้าของเธอ ขอบอกเลยนะคุณผู้อ่าน การถูกเอาปืนจ่อหัวนี่มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลยนะ! ถึงคนที่จ่อจะหล่อเหลาราวเทพบุตรก็เถอะ “ชะ..ใช่ ฉันคือแบล็คโรเซ่ มันเป็นชื่อในวงการแฮกเกอร์ที่ฉันใช้ ไม่มีใครรู้นอกจากคุณภูมินทร์” “ฮึ!” ดวงตาคู่สีถ่านนั้นมืดขึ้น “งั้นต่อไปสงสัยเธอจะเหลือแค่ชื่อแล้วละ” “มะ ไม่ได้นะคุณราเชนท์” เธอรีบเอ่ยเสียงดัง เมื่อรู้ว่าชะตาของตัวเองใกล้ขาดแล้ว อะไรกัน!! เพิ่งจะทะลุมิติเข้ามาไม่ถึงสิบนาที จะให้เธอตุยแล้วเหรอ ขอความกรุณานักเขียนอย่าใจร้ายกับเธอนักเลย “ทำไม?” ราเชนท์ชะงักเล็กน้อย แม้ที่ผ่านมาเขาไม่เคยลังเลเลยสักครั้งในการจัดการกับพวกทรยศ เพราะธุรกิจของเขานั้น ระบบความปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญ “ฉันให้โอกาสเธอพูดหนึ่งนาที ถ้ามีประโยชน์ต่อตัวฉัน ...ฉันอาจจะไว้ชีวิตเธอ” คำบอกที่ราบเรียบเอ่ย ก่อนที่เขาจะจุดบุหรี่ยกขึ้นสูบ มะลิ กลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก พยายามสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ..เอาละ! ในเมื่อคนเขียนนิยายเรื่องนี้ไม่ช่วยตัวประกอบอย่างเธอ ...เธอก็คงต้องช่วยตัวเอง “ฉันเป็นคนเสนอตัวเข้ามาที่นี่เอง ...เพราะฉันชอบคุณ” *************