ได้ข่าวว่าบ้านคุณจินเลี้ยงหมาไว้หลายตัว แต่มีหมาเด็กตัวนึงที่เป็นตัวโปรด"เลี้ยงผมไว้เถอะครับ คิดว่าเป็นเพื่อนบ๊อบบี้ก็ได้" "อย่ามารุ่มร่ามบนเตียงชั้นนะ" "ก็ผมเห็นว่าพี่ชอบท่าหมานี่ครับ" >>>"กรีี๊ดๆๆ" ***** คุณจิน ผู้ช่วยคนสำคัญของJWP ผู้มุ่งมั่นทำแต่งานและกลับบ้านไม่สนใจสังสรรค์กับเพื่อนฝูง ....แท้จริงแล้วเธอต้องดูแลหมาแมวหลายตัว รวมถึง หมาเด็กตัวโปรด ******** ไรอัน จาง (โรม) ลูกครึ่งเยอรมัน-จีน ไทย ทายาทของฟงเซิ่นพันธมิตรหลักJWP แนวหมาเด็กขึ้อ้อน แต่แอบโหดนะค้าบ

เขาลือกันให้แซ่ด!! ว่าลูกชายสองขวบกว่าๆที่แสนน่ารักน่าชังของแม่ค้าขายข้าวแกง ร้านย่าบุญผ่อง ที่อยู่ข้างๆกับตึกสำนักงานบริษัทพีเคฟู้ดส์ หน้าเหมือนท่านประธานคิณยังกับแกะ “ไม่ใช่ค่ะ ...มังกรไม่ใช่ลูกคุณ” หญิงสาวเม้มปากแน่น สะบัดแขนให้หลุดจากเขา “นี่! เด็กนั่นหน้าเหมือนฉันยังกับแกะ ไม่ใช่ลูกฉันแล้วจะลูกใครไม่ทราบ? บอกมาซิว่าพ่อเด็กเป็นใคร ฉันจะไปดูหน้ามันซะหน่อย!” “ไม่ต้องมายุ่งกับลูกของเมย์ ไม่เกี่ยวกับคุณ” “ฉันไม่ได้อยากยุ่งกับเธอนักหรอกนะ ถ้าเด็กนั่นไม่หน้าเหมือนฉันขนาดนี้” ตอนแรกเขาแค่จะมาดูเพื่อความกระจ่างในใจเท่านั้น แต่เห็นแบบนี้ เขาจะยอมเดินถอยออกไปได้ยังไงกัน ถ้อยคำของเขา ทำให้เธอสะอึกอยู่ในที “ลูกของเมย์ กับผัวเมย์” “ใครเป็นผัวเธอ?” อคิณ แค่นถามเสียงสูง ความรู้สึกบางอย่างแล่นปรี่มาในใจอย่างไม่ทราบสาเหตุ ขณะที่แม่ค้าคนสวยเชิดหน้าขึ้น “ผัวของเมย์ ...ตายไปแล้วเมื่อสามปีก่อน”

ใครจะสนพระเอกก็สนไป ...แต่ มะลิ ขอสนตัวร้าย เร้าใจกว่าเยอะ “ฉันให้โอกาสเธอพูดหนึ่งนาที ถ้ามีประโยชน์ต่อตัวฉัน ...ฉันอาจจะไว้ชีวิตเธอ” คำบอกที่ราบเรียบเอ่ย ก่อนที่เขาจะจุดบุหรี่ยกขึ้นสูบ มะลิ กลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก พยายามสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ..เอาละ! ในเมื่อคนเขียนนิยายเรื่องนี้ไม่ช่วยตัวประกอบอย่างเธอ ...เธอก็คงต้องช่วยตัวเอง “ฉันเป็นคนเสนอตัวเข้ามาที่นี่เอง ...เพราะฉันชอบคุณ”

ผมไม่ใช่แค่เด็กโฮสต์ แต่ผมคือสามีของพี่ ...จะฟันแล้วทิ้งไม่ได้ เด็กโฮสต์ที่เป็นมากกว่าเด็กโฮสต์ ทั้งปากหวาน บริการดี เอาใจใส่เทคแคร์ดุจเจ้าหญิง แถมยังมีบริการนอกรอบยี่สิบสี่ชั่วโมง ดูแลทั้งเรื่องงาน และบนเตียง "พี่หนีผมไปไม่พ้นหรอก นั่นคือสิ่งที่พี่ต้องรับรู้ไว้" "แต่ถ้าให้ผมเลือกในตอนนี้ ผมก็อยากจะเป็นแค่เด็กโฮสต์ของพี่เท่านั้น อย่างน้อยพี่ก็ไม่เคยมองผมด้วยสายตาแบบนี้"

ผู้ชายเอวดุที่เธอ ONS ด้วยในคืนนั้น เป็นคนเดียวกันกับเจ้านายสุดเนี๊ยบของพี่ชายเธอ "ถ้าคุณลืมสัมผัสคืนนั้น ผมจะทบทวนให้เอง" “ไม่ตั้งใจ..แต่คุณก็ย่ำยีผมไปแล้ว แล้วทิ้งผมในคืนนั้น” จะบ้าตาย! ใครย่ำยีใคร ต้องเป็นเธอหรือเปล่าที่ต้องเอ่ยประโยคนี้ออกมา ปลายฝันรู้สึกหมั่นใส้นักจนอยากจะยกมือข่วนหน้าหล่อเหลาขึ้นมาตะหงิด “ก็แค่วันไนท์สแตนท์ ลืมมันไปเถอะค่ะปรายก็ลืมไปแล้ว” เธอเบี่ยงหลบหน้าเขา ทว่ามือหนากลับจับปลายคางมนเธอให้หันมาสบตา “ทำไงดีผมเป็นคนลืมยากด้วยซิ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบทว่าลุ่มลึก “ถ้าคุณลืมสัมผัสคืนนั้น สงสัยผมต้องทบทวนให้คุณเอง”

หากชะตาต้องกันแล้ว แม้อยู่กันคนละภพ ก็ต้องบรรจบย้อนกลับมาเพื่อชีวาคล้องเป็นเส้นเดียวกัน "เมื่อสุริยคราสบังเกิดหลังราหูอมจันทร์....เมื่อนั้นคือเวลาที่เหมาะสมของเจ้า" เธอย้อนเวลากลับไปใน พุทธศักราช ๒๔๗๙ ยุคสมัยที่การค้าวัวควายรุ่งเรืองถึงขีดสุด มีเพียงคนเดียวที่จะนำทางเธอได้ ...คือบุรุษแห่งไฟ ที่อยู่ท่ามกลางบริวาร ผู้มีอิทธิพลดั่งมาเฟียในยุคนี้ #นายฮ้อยเพลิง

วิณณ์ ศรีพิพัฒน์ เป็นคนชัดเจนและเด็ดขาดในทุกเรื่อง ทายาทศรีพิพัฒน์ เจ้าของแพลตฟอร์มออนไลน์รายใหญ่ของประเทศผู้ไม่ชอบขนมหวาน ปกติเขาไม่ชอบกินของหวาน แต่ผลเชอรี่เคลือบน้ำตาลนี้แสนเย้ายวนจนเขาต้องก้มลงดูดเลียตวัดลิ้นลิ้มรสหยาดน้ำฉ่ำวาวที่ชุ่มร่องรัก และหลอกล่อให้ความหอมหวานนั้นซ่านกระเซ็นให้ละเลียดกินจนหนำใจ “อื้อ..อ๊าย” เสียงหวานครางกระเส่า เมื่อลิ้นสากร้อนตวัดซอกซอนยังกลีบอ่อนไหว สองแก้มของเธอแดงก่ำ แผ่นหลังโก่งโค้งแอ่นขึ้นโดยสัญชาตญาน ความซ่านสยิวพุ่งสูงขึ้นจนเหนือการควบคุม จนต้องหวีดร้องออกมา “คุณวิณณ์!” “ครับ” วิณณ์ เหยียดกายลุกขึ้นผละออกห่าง แล้วจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็วเผยให้เห็นเรือนร่างกำยำแน่นเครียดที่เต็มไปด้วยมวลกล้ามเนื้อ และท่อนลำอวบใหญ่ที่แข็งชูชัน ถุงฟอยด์ถูกฉีกออกและสวมทับอย่างรวดเร็ว เขากลับมาหาเธออีกครั้ง แทรกร่างเข้าระหว่างขาเรียว เขมมิกากัดปากตัวเองไว้แน่นแล้วหลับตาลง รับรู้ได้ถึงความเสียววาบตรงกลีบบอกบาง เมื่อเขาจับส่วนปลายหัวหยักถูไถไปกับรอยแยกของกลีบละมุน “อื้อ” “มองฉัน” เขากระซิบเสียงทุ่มต่ำ บังคับให้เธอลืมตามอง

เพราะความช้ำใจจากความรักที่ไม่สมหวังทำให้เธอกลับไปหลบเลียแผลใจที่บ้านเกิด และทำให้เธอได้พบกับเขาหนุ่มคนงานไร่ข้างๆ โดยไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเขาคือ เจคอบ สิริวัฒนา ทายาทคนเล็กของตระกูลดัง เจ้าของที่ดินหลายพันไร่ที่อยู่รอบบ้านของเธอ

ทำงานไม่หวังก้าวหน้า หวังเพียงได้กินบอส คติที่แสนมุ่งมั่นของเจนจิรา สาวแอดมินแห่ง VM Group แฟลตฟอร์มออนไลน์รายใหญ่ของประเทศ เป้าหมายเธอคือได้สัมผัสและใกล้ชิด ติณ ภาสกรกุล เจ้าของบริษัท “คุณติณไม่ต้องกังวล เจนไม่บอกใครเรื่องระหว่างเราจะเก็บให้เป็นความลับแค่คืนนี้เท่านั้น สบายใจได้ อื้อ..” คำตอบของเธอไม่ได้ตรงกับคำถามที่เขาอยากรู้นัก ร่างแกร่งจึงใช้หน้าขาสอดเข้ามาในระหว่างเรียวขาของเธอ แขนแข็งแรงรวบตัวเธอให้เข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้น เดรสตัวสวยของเธอถูกร่นไปกองตรงเอวคอด “ทำไมถึงคิดว่า ..แค่คืนนี้เท่านั้น”

เพราะคำสัญญาที่ให้ไว้กับผู้มีมนต์คาถาอาคม เธอจึงต้องทำทุกวิถีทางให้ได้เสพสังวาสกับเขาผู้เป็นลูกชายของผู้นั้น เพื่อให้มนต์ตราคลายลง .....แต่ทว่าเขากลับต้องการให้เธอติดอยู่ในเล่ห์สิเน่หานี้ร่วมกับเขาตลอดไป

จะเป็นเด็กฝากของผม ไม่ใช่ต้องเก่งแค่เรื่องงานนะครับ ขวัญข้าว ต้องการหนีความวุ่นวายจากระบบกงสีของที่บ้าน หลังจากพ่อได้พาเมียใหม่และลูกเลี้ยงเข้ามาในบ้าน ทำให้เธอต้องทำทุกทางเพื่อจะได้เข้าทำงานในบริษัทยักษ์ใหญ่ที่มั่นคงอย่าง JWP Group เพื่อพ่อจะได้หยุดรบเร้าเรื่องงานและความไม่มั่นคงในชีวิตกับเธอ ทว่าเข้าไปทำงานใน JWP ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แม้พี่ชายของเธอจะทำงานอยู่ที่นี่ก็ตาม หนทางเดียวคือเป็น เด็กฝากของประธานใหญ่ด้วยการเข้าหา คุณโจนาธาน สิริวัฒนา เท่านั้น

เรื่องต่อจาก ทะลุมิติมาเป็นสาวรับใช้ในเรือนพ่อครู เมื่อสาวรับใช้ในเรือนที่ข้ามมิตินิยายของตัวเอง จนมากลายเป็นเมียพ่อครู เรื่องราวที่วุ่นวายเริ่มต้นต่อจากนั้น เพราะไม่ใช่เธอคนเดียวที่อยากเป็นเมียพ่อครูเอวดุคนนี้

พี่คราม เพื่อนสนิทของพี่ชาย ที่อาศัยอยู่ข้างบ้านของ ออม พี่ครามที่หล่อล่ำ และเธอแอบหลงรักมานาน แต่เขามองเธอเป็นแค่น้องสาวเพื่อน ....เล่ห์รักร้ายจากพี่ชายข้างบ้านจึงเกิดขึ้น "เรียกจังนะชื่อพี่น่ะ ....อยากจะเรียกทั้งคืนมั้ย"

นั่งเขียนนิยายสยองขวัญเรื่องมนต์ดำของเขมรอยู่ดีๆ เผลอหลับไปนิดเดียว กลับทะลุมิติเข้าไปในนิยายในเรื่อง สู่ร่างของตัวประกอบที่มีบทเพียงสองบรรทัด และกลายมาเป็นสาวรับใช้ของพ่อครูหมอผี เพราะชาวบ้านคิดว่าเธอโดนผีเข้า ...แต่รับใช้ได้ไม่ทันไร เธอดันกลายเป็นเมียพ่อครูเสียนี่

เขาเหมือนน้ำแข็ง ที่พร้อมจะเปลี่ยนเป็นไฟแผดเผาด้วยแรงปรารถนา ....จนเธอยอมแพ้พ่าย เขา ผู้ที่เย็นชาต่อทุกสิ่งจนเป็นเหมือน ปีศาจน้ำแข็ง ชายหนุ่มผู้สูญเสียบิดามารดาไปอย่างกระทันหัน ทำให้เขาต้องเข้ามาบริหารธุรกิจของกลุ่มสิริวัฒนาด้วยวัยเพียงยี่สิบห้าปี ท่ามกลางคนรอบข้างที่จ้องเล่นงานและหมายเอาแต่ผลประโยชน์

ทริปทัวร์เที่ยวจีนครั้งนี้....ทำให้เธอได้สัมผัสทั้งธรรมชาติที่งดงามและความปราถนาภายในที่ซุกซ่อนอยู่ในใจ เขาใช้ข้ออ้างที่จะมีเซ็กซ์กับเธอ ในทริปที่ซ่อนความรู้สึกของตัวเองไว้ "เราเอากัน โดยไม่รู้ว่าเรารักกัน"

ต่อให้เอาปืนมาจ่อหัว หรือให้ฉันนอนกับเธออีกกี่ครั้ง ....ฉันก็ไม่มีทางรักเธอ เธอแต่งงานกับเขาก็เพราะรัก ....แต่เขาแต่งงานกับเธอเพื่อให้เป็นเมียสำรอง ของตัวแทนแฟนเก่า อย่างไงเขาก็จะไม่มีทางรักเธอ....และเป็นได้แค่เพียงตัวสำรองที่ไร้รัก

ไม่ใช่แฟน แต่เป็นเพื่อนของกัณย์มาตั้งแต่สมัยเรียน "แน่ใจนะว่าแค่เพื่อน" "แค่เพื่อนนะซิ ใครจะเป็นแฟนเสือผู้หญิงอย่างนาย" "งั้นเหรอ..แล้วที่คราง ผัวจ๋าๆมันคืออะไร">"กัณย์!!" .."คร้าบ เมียจ๋า" “ก็แค่ผ่านๆ รอตัวจริงกลับมา..เธอไงริน แฟนคนแรกและคนเดียวของเรา”

จำได้ทุกอย่างที่สามีเก่าเคยทำไว้ เกิดใหม่อีกครั้งอย่าหวังว่าเธอจะกินของเก่า ...ขอเอาคนใหม่ที่เร้าใจกว่าเดิม [พระเอกคลั่งรัก หึงหวงแรง] "ถ้ามีโอกาสอีกครั้ง ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไปอีก" ตะวัน เคยพูดกับ ศรีไพร ไว้ และวันนี้ เขาและเธอได้เจอกันอีกครั้ง ❤ เธอ มนชิดา ผู้เคยเป็นศรีไพร จดจำเรื่องราวทุกอย่างในอดีตชาติได้ ****** แต่เขา ปริญ ผู้เคยเป็น ตะวัน ลืมเลือนไปเสียสิ้นว่าครั้งหนึ่งเธอคือผู้หญิงที่เขาเคยรักและไปแต่งงานกับอีกคน แต่เมื่อพบเจอเธออีกครั้ง ความปรารถนาที่เร่าร้อนรุนแรงก็ระอุขึ้น ...จนเกินจะต้านทาน