สองเดือนต่อมา
ถึงแม้ว่าจะกำลังท้องอยู่แต่โรสรินก็ยังคงทำงานในครัวตามปกติ ซึ่งถือว่าเธอโชคดีมากที่ท้องนี้เธอไม่แพ้ท้องและไม่รู้สึกเหนื่อยง่ายเหมือนกับตอนที่ท้องน้องเฟิร์สเลย
อีกหนึ่งเรื่องที่โรสรินรู้สึกโชคดีก็คือการมีเพื่อนร่วมงานที่ดี คอยเข้าใจ และคอยช่วยเหลือเธออยู่ตลอด พอทุกคนในครัวรู้ว่าเธอท้องก็ช่วยเธอทำงานเป็นอย่างดี ไม่ปล่อยให้เธอทำงานหนักเหมือนเมื่อก่อน อะไรที่พอจะช่วยกันได้ทุกคนก็คอยช่วยอยู่เสมอ
“เดี๋ยวพี่ช่วย” แพรไหมอาสาที่จะช่วยโรสรินอยู่เสมอ ถึงแม้ว่าโรสรินจะปฏิเสธอยู่บ่อยครั้งแต่เธอก็เต็มใจและอยากช่วยทุกครั้ง
“ขอบคุณนะคะ” โรสรินขอบคุณพร้อมรอยยิ้มจากใจจริง ถ้าหากเธอไม่เจอคนดีๆ แบบแพรไหมคอยช่วย ป่านนี้ชีวิตของเธอจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้
“ขยันทำงานจังเลยนะ” แพรไหมอดที่จะแซวโรสรินไม่ได้ ขนาดเธอไม่ได้ท้องเธอยังไม่ขยันทำงานเท่าโรสรินเลย
“ต้องรีบทำงานไว้ค่ะ ถ้าคลอดแล้วคงทำงานไม่
