ตึกตัก! ตึกตัก!
เสียงหัวใจดวงน้อยเต้นระรัวท่ามกลางความมืดที่เงียบสงบ ช่วงเวลานี้เป็นเวลานอนของใครหลายๆ คน แต่ไม่ใช่สำหรับโรสริน
ร่างบางค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งเมื่อเห็นว่าแม่บ้านนอนหลับแล้ว สายตานิ่งเรียบมองซ้ายมองขวาสำรวจภายในห้องด้วยความตื่นเต้น ซึ่งเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ เป็นความรู้สึกที่หลากหลายไม่รู้เลยว่าตอนนี้จะต้องรู้สึกยังไงก่อนดี เพราะทุกอย่างมันสับสนไปหมด
ถึงจะเตรียมตัวเตรียมใจมาเป็นอย่างดี แต่หัวอกคนเป็นแม่ก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้อยู่ดี พอถึงเวลาที่จะต้องออกจากบ้านน้ำตาก็ไหลออกมาอาบสองแก้มเนียนทั้งสองข้าง ถึงจะร้องไห้และเสียใจมากแค่ไหน โรสรินก็ไม่อาจปล่อยเสียงร้องไห้และเสียงสะอื้นออกมาให้ใครได้ยิน
หญิงสาวนั่งร้องไห้ท่ามกลางความเงียบสงบ มองลูกน้อยที่กำลังนอนหลับอยู่ เธออยากจะอุ้มลูกขึ้นมากอดแน่นๆ แต่เธอก็ทำไม่ได้ โดยที่เธอทำได้แค่เพียงนั่งมองและบอกลาลูกสาวผ่านทางสายตา
ฮึก!
มือบา
