หลังจากที่แม่เลี้ยงของโรสรินออกจากบ้านไป ฟาร์ริกซ์ก็เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องของลูกสาวด้วยความรู้สึกผิดที่คอยตอกย้ำอยู่ในหัวใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่าชีวิตเขาตอนนี้จะต้องเริ่มยังไงต่อไป
ที่ผ่านมาเขาไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของโรสรินเลยสักครั้ง เขาเหมือนคนเห็นแก่ตัวที่คอยเรียกร้องความสนใจจากเธออยู่ตลอด เขาไม่เคยคิดเห็นถึงความรู้สึกเธอเลย เขาไม่เคยถามไม่เคยใส่ใจอะไรในตัวเธอเลย
พอถึงวันนี้ชีวิตเขาไม่มีภรรยาคอยเคียงข้าง ข้างกายก็เงียบเหงาไม่มีคนมาคอยดูแลเอาใจ อีกทั้งลูกสาวยังงอแงไม่เอาใครเลยนอกจากคุณพ่อ ทำให้ฟาร์ริกซ์ต้องคอยอยู่บ้านกับลูกสาวไม่ได้ออกไปไหน
ชีวิตที่เคยเต็มไปด้วยอิสระตอนนี้ดูเศร้าหมองไม่ต่างจากโรสรินเมื่อไม่กี่วันก่อนเลยสักนิด พออยู่ด้วยกันก็ไม่สนใจ พอจากไปก็โหยหา คนที่ไม่รู้จักรักษาสิ่งดีๆ ที่อยู่รอบตัวก็มักจะเห็นค่าในตอนที่สิ่งนั้นไม่มีแล้ว เหมือนที่ใครหลายๆ คนบอกว่า ไม่ควรเห็นค่าในวัน
