สูตินรีแพทย์เข้ามาพร้อมแพทย์เจ้าของไข้และเจ้าหน้าที่พยาบาลพร้อมด้วยรอยยิ้มกระจ่างตาเมื่อเห็นสามีภรรยาจับมือกันแบบว่าเข้าใจกันดีแล้วก็ค่อยโล่งใจ...
“เราเข้าใจกันแล้วล่ะครับ” คมเพชรบอกหมอยิ้มๆ ถึงได้พากันถอนหายใจโล่งอกกันทั้งหมด...
“น้องพระจันทร์จำพี่ได้ไหมครับ” หมอหนุ่มผู้มาใหม่ทักเมื่อเขาอ่านชื่อหล่อนในชาร์ตแล้วแน่ใจว่าเป็นคนรู้จักแน่ๆ เขาทักก่อนถามอาการหล่อนเสียอีก
จันทร์เจ้าขามองสูตินรีแพทย์หนุ่มชัดๆ แล้วริมฝีปากก็แย้มยิ้ม...
“พี่หมอกอล์ฟ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะ พี่อยู่ที่เหนือไม่ใช่หรือคะ” หญิงสาวยกมือไหว้เพื่อนพี่ชายแล้วทักเขาอย่างตื่นเต้น... หล่อนกับเขาเคยสนิทกันดีสมัยที่พี่ชายหล่อนเรียนมัธยมและหมอกอล์ฟมาติวหนังสือที่บ้านบ่อยๆ เพราะตอนมัธยมปลายอาทิตยะเรียนสายวิทย์-คณิต จนเรียนมหาวิทยาลัยทั้งคู่ก็แยกย้ายกันเพราะเรียนต่างสาขา แต่ก็ติดต่อส่งข่าวคราวกันบ้าง เพราะไม่ได้เจอกันนานหล่อนจ
