เพียงสามทุ่มจันทร์เจ้าขาก็ผล็อยหลับไปบนเตียงนอนแข็งๆ กลิ่นหอมน้ำยาปรับผ้านุ่มช่างเหมือนกลิ่นที่ติดอยู่บนเสื้อผ้าคมเพชรที่หล่อนคุ้นชิน พวกเขาคงใช้น้ำยาซักรีดกลิ่นเดียวกัน แม้ชิงชังเครื่องนอนชุดนี้ขนาดไหนแต่หล่อนก็หนุนหมอนหนึ่งใบกอดแน่นหนึ่งใบและนอนซุกใต้ผ้าห่มเข้าสู่ห้วงนิทราแต่หัวค่ำ เพราะในรั้วบ้านเศวตกุญชรไม่มีอะไรให้หล่อนทำ...
เสียงเคาะประตูห้องหนักๆ ทำให้คนที่เคลิ้มหลับฝันว่าคมเพชรตามมาปลุกปล้ำหล่อนในห้องนอนนี้ถึงกับสะดุ้งเพราะว่าได้ยินเสียงเขาจากนอกห้องเรียกให้เปิดประตู หล่อนผุดลุกมามองนาฬิกาพรายน้ำที่ข้อมือ
ห้าทุ่มตรง... เพิ่งจะกลับบ้าน ไปดินเนอร์ที่ไหนกันนะพ่อคุณ หล่อนนึกประชดเขาในใจ... ไม่ยอมไปเปิดประตู
แล้วหล่อนก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงอะไรสักอย่างกระแทกประตูโครมใหญ่จนมันเปิดออก... หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่งด้วยสีหน้างุนงง เห็นคมเพชรยืนส่งสายตากว้าวโกรธอยู่หน้าประตูห้อง
จู่ๆ หล่
