จ่างซุนอู๋จี้สวมใส่ชุดผาวสีขาวทั้งตัว เขาได้เรียกนางกำนัลและเหล่าขันทีในตำหนักมายังโถงกลางตำหนักรับรอง ทอดสายตามองเหล่าข้าหลวงด้วยสีหน้าเรียบเฉย เหล่าข้าหลวงนับสิบต่างก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขา โดยมีหยางจื่อ และหวังเตออยู่ที่นี่ด้วย
“ใครดูแลที่นอนข้าในวันนี้” อู๋จี้เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย กวาดสายตามองข้าหลวงทีละคน พวกเขาสั่นกลัวอย่างยิ่ง เพราะทุกคนต่างคิดว่าคงต้องมีเรื่องในห้องนอนของเขา ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ออกมากลางดึกเช่นนี้
“ถ้าไม่มีใครข้าจะสั่งโบยคนละสี่สิบไม้” อู๋จี้เอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันชวนขนลุก เขากลับเห็นนางกำนัลสี่คนและขันทีอีกสองคนก้าวเดินออกมาด้วยความหวาดกลัว อู๋จี้กลับโยนซากแมงป่องยักษ์ตัวเท่าฝ่ามือใส่ข้าหลวงที่เดินออกมายืน พวกเขาสะดุ้งหนีด้วยความกลัว
“มันคงไม่เดินเข้าไปในห้องข้าเองหรอก แต่ใครเอาแมงป่องตัวนี้ไปไว้ในห้องนอนของข้า” อู๋จี้เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบ สีหน้าดุดันและโก
