บทที่ 11
ต้องเลือก
“มิกิโคตรดื้อ” เสียงกระซิบข้างหูเล่นเอาขนลุก
ผู้คนแตกตื่นเมื่อบรรยากาศชื่นมื่นถูกทำลาย เหมวัชจ้องตากับผู้มาใหม่ มนปรียาหน้าเหลอหลา แต่ไม่ดิ้นหนีจากอ้อมกอด
“กรุณาปล่อยเธอด้วย” เจ้าของวันเกิดบอกเสียงไม่พอใจ
“อย่ายุ่ง”
ไม่ปล่อยซ้ำยังกอดแน่นขึ้น แผ่นหลังบอบบางแนบไปกับแผงอกกว้าง คนถูกกอดหันมองเลิ่กลั่ก เมาด้วย ตกใจด้วย เลยพาลทำอะไรไม่ถูก
"นายไม่ควรทำแบบนี้กับผู้หญิงในที่สาธารณะ"
ชาร์วีทำเสียงหึในลำคอ ดันหญิงสาวไปด้านหลัง เผชิญหน้ากับอาจารย์หนุ่ม ถึงอายุน้อยกว่าแต่รูปร่างสูงใหญ่พอกัน หากมีเรื่องก็คงสู้ได้ ไม่เสียเปรียบแน่นอน
“ชาร์อย่าทำอย่างนี้” คนตัวเล็กกระตุกเสื้อด้านหลังร้องเตือน เขาจึงหันมากระซิบเป็นเชิงสั่งให้เงียบ
"มิกิมีความผิดนะครับ"
“ผิดอะไร?” ถามพร้อมสะบัดหัว สงสัยค็อกเทลกำลังสำแดงเดช
“กลับเลยไหมมิกิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เหมวัชอาสาเมื่อเห็นอาการ
ชาร์วีตั้
