คนขี้เกียจเถียงถอนลมหายใจเหยียดยาวก่อนจะทิ้งศีรษะวางบนแผงอกกว้าง เธอไม่มีแรงจะเถียงกับเขาแล้ว เขาอยากจะเอาชนะเธอนักก็เชิญตามสบาย เธอเหนื่อยแล้วจริงๆ
เพียงขวัญผล็อยหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ พอรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีความรู้สึกว่ามีความเย็นจากอะไรบางอย่างถูไถที่แก้มของเธอ
“อื้ออ~” เสียงครวญครางบ่งบอกถึงความรำคาญก่อนที่มือขาวผ่องจะดันสิ่งที่กำลังรบกวนเธออยู่ในตอนนี้
“อย่าดื้อได้ไหมเพียง” อย่าบอกนะว่าแม้ในความฝัน นายนั่นก็ยังตามมาก่อกวน พอคิดได้แบบนั้นคิ้วสวยขมวดเข้าหากัน เธอเหมือนคนที่มีสติแล้วทว่าเหตุการณ์ที่น่าจะเป็นความฝันมันกลับไม่หายไป
จนต้องลืมตาขึ้นมาถึงได้รู้ว่าทันทีที่เปิดเปลือกตาขึ้นสิ่งที่เธอคิดว่าเป็นความฝัน มันดันเป็นเรื่องจริง
“คะ คราม… ทำอะไรของนาย”
“เช็ดตัวไง”
“ทำไมต้องเช็ดตัว พอแล้ว” เธอดันมือเขาออกห่างทันที
“ไม่ว่าจะหลับหรือตื่น เธอก็ยังดื้อเหมือนเดิมเลยเพียง”
“ว่า
