“อย่าดื้อให้มาก เพียง” เพียงขวัญไหวไหล่ใส่คนที่กล่าวหาว่าเธอดื้อมาก
เกือบจะก้าวถอยในตอนที่นายนั่นโยนยาเข้าไปในปากของตัวเอง แต่ติดที่มือปลาหมึกนั่นไวกว่า สงครามรั้งเอวของเธอเข้าไปประชิดลำตัวจนอกอวบกระแทกกับร่างกายแข็งแรง ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะประกบลงมาทันที
“อื้อออ!” ความขมของยาที่ปะปนกับน้ำลายใสกระตุ้นให้ความขมระเหยในตอนที่ถึงปากเธอ เพียงขวัญยกกำปั้นทุบรัวๆ ที่ท่อนแขนแกร่งก่อนที่นายนั่นจะเลิกแกล้งแล้วปล่อยเธอให้ได้กระดกน้ำตาม
“ไอ้บ้า!” ตะโกนด่าออกมาอย่างเหลืออด แต่แทนที่เขาจะโกรธและมีอารมณ์แบบเดียวกับเธอ ใบหน้าหล่อเหลากลับระบายรอยยิ้มออกมาอย่างชอบใจ
“เป็นไง ยาเม็ดนี้ดีไหม?”
“ขมเป็นบ้า”
“ขมเป็นยา”
“นายนี่มัน….”
“ด่าแลกจูบนะ เธอด่า… ฉันจูบ จะแลกก็จัดมา”
“นายนี่มัน!” เพียงขวัญข่มความโมโหและได้แต่ก้าวถอยออกมาจากตรงนั้น ต่อปากต่อคำก็มีแต่เสียกับเสีย แต่อย่าได้คิดว่าเธอจะยอม กล้าแกล้
