“ตายทั้งเป็นเลยเหรอ เวอร์เกินไปไหม?” สงครามเลิกคิ้วถาม สายตาจับจ้องที่ใบหน้าของคนสวยเจ้าเล่ห์ที่ริอ่านจะเล่นกับไฟ
“ใช่ ตายทั้งเป็นน่ะถูกแล้ว ก็ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ไม่เคยมีใครทำเหมือนอยากต้อนรับฉันเลยสักคน”
“นั่นเป็นเพราะพี่ชายเธอมันเลว” แววตาของคนฟังกระตุกวูบ เพียงขวัญรักพี่ชายแค่ไหนเขารู้
“คนละคนกันไหม ถ้าจะด่าว่าพี่ฉันเลว แล้วฉันเลวกับเขาด้วยเหรอ”
“เธอเห็นดีเห็นงามกับมัน เธอพร้อมจะช่วยพี่เธอทุกอย่าง หรือจะเถียงว่าไม่จริง”
“เหมือนนายที่พร้อมช่วยน้องสาวนายทุกอย่างนั่นแหละคราม ต่างกันตรงไหน”
“ฉันเป็นพี่เธอ อายุมากกว่าเธอ” แววตาของคนบอกวาบวับ ปีนเกลียวเกินไปแล้วที่เรียกชื่อเขาเหมือนสนิทสนมกันขนาดนี้
“แล้วไง จะให้ฉันเรียกนายว่าพี่งั้นเหรอ”
“ก็แล้วทำไมจะเรียกไม่ได้” สงครามดึงร่างบางเข้ามาใกล้ตัวกว่าเก่า สบตาในระยะประชิดจนเป็นคนตัวเล็กที่ลนลาน
“นี่ปล่อยนะ จะดึงทำไมนักหนา”
“เอาโทรศัพท์
