“พอเราสองคนเปิดใจคุยกันแบบนี้ มันทำให้รู้สึกสบายใจขึ้นนะ เธอรู้สึกเหมือนฉันไหม” สงครามเอ่ยถามคนที่อยู่ข้างๆ เป็นการพยักหน้ารับเป็นคำตอบที่ทำให้เขายิ้มตามเธอ
“รู้สึกเหมือนยังไม่อยากกลับเลยเพียง”
“แต่มันดึกมากแล้วนะ ที่นี่อากาศเย็นอีกต่างหาก ต้นไม้กำลังคายออกซิเจนแบบหนักมาก”
“งั้นกลับออกไปจากตรงนี้ แต่ฉันขออยู่กับเธอต่อได้ไหม”
“แล้วจะอยู่แบบไหน”
“คุยกันต่อ”
“คุยแบบไหน”
“คุยที่ห้องเธอ”
“นายจ้องจะเอาเปรียบฉันอีกแล้วเหรอ”
“เปล่า ยังไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลย แค่อยากคุยด้วยจริงๆ ต่างหากล่ะ”
“แน่นะ”
“มันแน่อยู่แล้ว เธอก็รู้ว่าฉันจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น ถ้าเธอไม่เต็มใจ” นี่เขากำลังย้ำให้เธอรู้ตัวว่าที่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นมันเป็นเพราะตัวของเธอเองเต็มใจมาโดยตลอดใช่ไหม ผู้ชายคนนี้ทำให้เธอสูญเสียความเป็นตัวเองอีกแล้ว หัวใจของเธอมันเต้นโครมครามครั้งแล้วครั้งเล่า แพ้เขายับเยินเลย
“ถ้านายคิดที่จ
