“มึงเครียดเรื่องอะไรวะคราม” เพทายเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่นั่งเงียบผิดปกติ ก่อนที่เพื่อนอีกคนอย่างนิรามจะหันมามองทางเดียวกัน
“กูไม่รู้ว่าควรจัดการเรื่องนี้ยังไงดีว่ะ”
“เออนะ เมื่อก่อนเคยเห็นแต่ปัญหาระหว่างแม่ผัวและลูกสะใภ้ อันนี้ดันเป็นน้องผัวกับพี่สะใภ้ซะงั้น”
“ตลกตรงไหนวะ” สงครามหันไปมองเพทายตาขวาง ทั้งที่เขาเครียดจะตายห่า แต่มันกลับมานั่งหัวเราะหน้าตาเฉย
“กูว่าแล้ว ว่าทุกอย่างมันจะต้องเป็นแบบนี้ คิดอยู่แล้วว่าการที่พาผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ที่นี่มันจะทำให้เกิดปัญหาภายหลังแล้วสุดท้ายเป็นไง เป็นแบบที่กูพูดทุกอย่างเลย” นิรามย้ำเรื่องเก่า ที่จริงเขาไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เพื่อนทำตั้งแต่วันแรกที่รู้วันพาผู้หญิงคนนี้มาอยู่ด้วยแล้ว
ยิ่งเป็นเรื่องที่เขาไม่ได้ผิดและไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วย ทุกอย่างมันยิ่งดูละเอียดอ่อนไปหมด ยิ่งสวยๆ มันก็ยิ่งจะวอแวไม่เลิก แล้วสุดท้ายเป็นไง ปัญหาตามมาจนได้
“สรุปมึ
