แล้วคนที่บอกว่ารู้สึกดีต่อกันก็หายไปเลยตั้งแต่ตอนนั้น สงครามเงียบไปตั้งแต่เช้า ส่วนงานที่เธอต้องทำเขาสั่งให้คนอื่นเข้าไปจัดการแทน
ตอนนี้เลยต้องออกมานั่งมองใบตองทำงานส่งอาจารย์ ถือว่านี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เธอเห็นเด็กสาวที่อายุน้อยกว่าหลายปีทำตัวเหมือนคนได้เรียนหนังสือจริงๆ
“คิดเอาไว้หรือยังว่าถ้าเรียนจบจะทำอะไรต่อไป” เพียงขวัญมองหน้าคนที่เด็กกว่าหลายปีอย่างห่วงใย คิดอยู่ว่าหากถึงวันที่เธอต้องไปจากที่นี่จริงๆ หนึ่งคนที่เธอคงคิดถึงมากก็คือใบตองนี่แหละ
“ช่วยงานคุณครามไงคะ ที่นี่มีงานหลายอย่างให้ทำค่ะ”
“แล้วเราไม่คิดอยากออกไปจากที่นี่เลยเหรอ”
“ก็แม่หนูอยู่ที่นี่นี่คะ และการอยู่ที่นี่มันก็สุขสบายอยู่แล้ว ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องออกไปเลยค่ะ”
“งั้นเหรอ”
“ว่าแต่พี่เพียงเถอะค่ะ ทำไมวันนี้ถึงไม่ได้เข้าไปช่วยงานคุณครามคะ ปกติคุณเขาไม่เห็นอนุญาตให้ใครเข้าไปทำงานแทนเลย หรือว่ามีปัญหาอ
