ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือปรากฏรายชื่อของใครบางคนที่เธอพยายามติดต่อแทบเป็นแทบตายในช่วงเวลาก่อนหน้า แต่เขากลับเลือกที่จะปิดตายทุกช่องทาง เขาหายไปจากชีวิตเธอทั้งที่เธอท้อง และส่งเพียงน้องสาวของตัวเองให้มาอยู่ตรงนี้แทน
คะนิ้งบีบโทรศัพท์ที่อยู่ในมืออย่างแรง น้ำตาคลอเบ้า ทั้งเสียใจและน้อยใจที่พระเพลิงกล้าทิ้งเธอ ทำตัวเหมือนไม่เหลือเยื้อใยใดๆ ให้กันเลย
“ฮัลโหล….”
(พี่เองนะคะนิ้ง เพลิง)
“นึกว่าจะไปแล้วไปลับซะอีกนะคะ นึกว่าพี่ตายจากโลกนี้ไปแล้วซะอีก”
(พี่อยากคุยเรื่องน้องสาวพี่ พี่ต้องการพาเพียงออกมาจากที่นั่น)
“ของ่ายเกินไปหรือเปล่าคะ พี่หายหน้าหายตาไปตั้งนาน พอติดต่อกลับมา พี่กลับไม่เคยถามเลยว่าแม่ของลูกพี่เป็นยังไงบ้าง โคตรใจดำ”
(ตอนนี้พี่อยู่ที่หน้าบ้านเธอแล้ว ออกมาคุยกันหน่อยไหม จะได้ตกลงกันดีๆ) คะนิ้งหยัดตัวลุกจากเตียงแล้วตรงไปที่หน้าต่าง มองจากชั้นสองไปยังหน้าบ้านแ
