แกร๊ก~
เสียงปลดล็อกประตูห้องจากทางด้านนอกโดยไม่ส่งสัญญาณเพื่อขออนุญาตก่อนส่งผลให้คะนิ้งตวัดสายตากลับไปมองอย่างไม่สบอารมณ์
“คิดว่าที่นี่เป็นบ้านเธอเหรอน้ำหวานถึงจะเข้าออกตอนไหนก็ได้” น้ำหวานละเลยน้ำเสียงไม่พอใจก่อนจะก้าวขาเข้าไปหาเพื่อเผชิญหน้ากัน
“เธอต้องช่วยฉันนะคะนิ้ง พี่ครามโกรธฉันมาก”
“โกรธเธอ?”
“ใช่ ก็เพราะวิธีที่เธอใช้นั่นแหละ เพราะเธอเลือกวิธีนั้นมันเลยทำให้พี่ชายเธอไม่พอใจฉันไง”
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะน้ำหวานว่าเธอพูดอะไรกับพี่ครามลับหลังฉันอ่ะ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้จักสันดานเธอนะ” ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าพอเรื่องมันแดงขึ้นมา สุดท้ายแล้วเพื่อนที่เธอสนิทมากที่สุดก็คงโยนความผิดมาให้เธออยู่แล้ว น้ำหวานไม่มีทางรับผิดแทนเธอ มันเลยเป็นสาเหตุที่ทำให้พี่ชายของเธอต้องมาต่อรองกับเธอแบบนั้น และเธอจำเป็นต้องยอมรับข้อเสนออย่างไม่มีทางเลือกนั่นแหละ
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง หมายความว่าเธอจะปล่อย
