ร่างบางถอยกลับด้วยหัวใจที่แตกสลาย มันยับเยินไม่มีชิ้นดี เธอไม่น่าไปเผลอรู้สึกดีกับเขา ไม่น่าพ่ายแพ้ให้กับความอ่อนโยนจนวันนี้ต้องเป็นเธอที่มาเจ็บซะอีก
ทั้งที่บอกให้ตัวเองเข้มแข็ง บอกตัวเองว่าอย่าไปเสียน้ำตาให้ผู้ชายเฮงซวยอย่างเขา แต่เธอกลับทำไม่ได้ อยู่ดีๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง
เพียงขวัญได้ยินเสียงหัวเราะอย่างเย้ยหยันตอนจะเดินพ้นประตูบ้านหลังใหญ่ ก่อนที่สายตาจะประสานกับคะนิ้งที่ยืนพิงกรอบประตูมองอย่างสะใจ
“ร้องไห้ขี้มูกโป่งออกมาแบบนี้แปลว่าเธอเห็นทุกอย่างด้วยตาตัวเองแล้วสินะ”
“…..”
“ที่ผ่านมาเธอไม่เคยมีค่ากับพี่ชายฉัน ต่อให้เธอจะพยายามแค่ไหนเธอก็จะไม่มีวันได้อยู่ตรงนี้ ตราบใดที่ฉันยังอยู่ เพราะฉันไม่มีวันยอม”
•••
“…พี่ครามคะ”
“ออกไปจากห้องนี้ได้แล้วน้ำหวาน” เสียงตวาดดังกลับมาส่งผลให้น้ำหวานหน้าซีดเผือด ตอนแรกเธองงมากที่อยู่ดีๆ พี่ครามก็ลุกจากเตียง สลัดตัวออกห่างในตอนที่เธอสอดแ
