“อย่าเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้นะเพียง ไอ้ภัทรมันไว้ใจไม่ได้”
“แล้วนายคิดว่าตัวเองไว้ใจได้แค่ไหน มันไม่ได้ต่างกันเลยด้วยซ้ำ”
“เพียง!”
“นายไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉันแบบนี้นะ นายไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องและเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ อย่าลืมว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“แน่ใจเหรอว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน เธออยากให้ฉันทวงสิทธิ์ของตัวเองใช่ไหม” สงครามจะยื้อตัวเธอไว้ ไม่ยอมปล่อยเธอให้เดินไปขึ้นรถของคนอื่นง่ายๆ จนกระทั่งมีบุคคลที่สามโผล่เข้ามาในจังหวะที่เขากำลังหัวร้อนอยู่พอดี
“มึงจะทำอะไร ดึงขนาดนี้มึงคิดว่าน้องไม่เจ็บเหรอวะ” ภัทรดันสงครามออกห่าง แต่กลับถูกผลักกลับด้วยน้ำหนักที่แรงมากกว่าเดิม
“มึงอย่ามาเสือก”
“ก็แล้วทำไมกูจะเสือกไม่ได้ ในเมื่อสิ่งที่มึงทำเพียงไม่ได้เต็มใจ”
“มึงกลับไปในที่ของมึงซะ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของมึง อย่ามายุ่งกับคนของกู”
“นายไม่มีสิทธิ์มาไล่ใครออกไปจากชีวิตของฉันทั้งนั้นโดยเฉพาะพี่ภัทร ฉ
