แกร๊ก~
เสียงปลดล็อกประตูห้องนอนส่วนตัวเลิกทำให้เพียงขวัญผวาก็ตอนที่เจ้าของที่นี่ทำมันซ้ำๆ จนมันกลายเป็นความชินชา
ที่นี่เป็นพื้นที่ของเขา เขาจะเข้าออกเวลาไหนก็ได้ ซึ่งต่อให้เธอจะอยากด่าเขาแทบตาย สุดท้ายก็ทำได้แค่เงียบเหมือนเดิม
“ฉันควรชินกับการกระทำที่มันป่าเถื่อนของนายสักทีสินะ”
“ต่อไปนี้ฉันไม่อนุญาตให้เธอไปไหนมาไหนกับมันเด็ดขาดนะเพียง ห้ามมันมาเหยียบที่นี่อีก”
“นายหมายถึงพี่ภัทรเหรอ?”
“เธอไม่ควรประชดฉันด้วยการไปทำความรู้จักกับมันนะเพียง มันไม่ได้ดีแบบที่เธอคิด” เขาคือคนที่รู้จักมันดีที่สุด
“เหมือนที่นายเองก็ไม่ได้ดีแบบที่ฉันคิดเหมือนกันใช่ไหม”
“เลิกประชดกันก่อนได้ไหมเพียง ฉันอยากให้เธอคุยกับฉันดีๆ”
“นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน มีสิทธิ์อะไรมาบงการให้ฉันทำทุกอย่างตามใจนายงั้นเหรอ”
“เพียง….”
“ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำตามที่นายสั่งอีกแล้ว และการที่ฉันจะไปไหนมาไหนกับพี่ภัทร ฉันก็ไม่ได้สร
