ในวันที่อากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝนส่งผลให้อุณหภูมิความเย็นต่ำลงเรื่อยๆ จนให้ความรู้สึกที่หนาวทั้งที่ไม่ใช่ช่วงหน้าหนาว
เพียงขวัญกระชับเสื้อคลุมบนลำตัวให้กระชับแน่นขึ้น หลายวันมานี้สงครามไม่ได้สั่งให้คนมาตามเธอไปทำงาน แล้วมันก็ไม่ได้ต่างจากการที่เธอแค่อยู่ที่นี่ไปวันๆ เท่านั้น แค่อยู่รอเวลาที่เธอจะได้ไปจากที่นี่ซะที
เพราะเอาแต่นั่งๆ นอนๆ จนเบื่อ เพียงขวัญจึงเดินออกมารับอากาศด้านนอก ถึงมันจะเย็นมาก แต่มันก็ช่วยให้รู้สึกผ่อนคลายดีเหมือนกัน
ตั้งใจว่าอยากออกมาอยู่ในที่สงบๆ คนเดียว สุดท้ายก็ยังมีมารที่ตามมาผจญอีกจนได้
“ไม่ได้เจอกันเลยนะคะคุณเพียง หวานไม่เจอหน้าคุณเลยตั้งแต่วันนั้น” เพียงขวัญปรายตามองคนที่กำลังคุยกับเธอเล็กน้อย มาถึงตอนนี้เธอรู้แล้วแหละว่าไม่ว่าจะน้ำหวานหรือใครก็ตามที่อยู่ที่นี่ เธอก็ไว้ใจใครไม่ได้เลยสักคน
“หวานนึกว่าคุณจะกลับกับพี่ชายคุณซะอีกนะคะ ที่จริงอยู่ที่นี่ไปก็ไม่มีประ
