ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงสั่นสะเทือนขึ้นส่งผลให้คนที่นอนหลับตาอยู่บนเตียงลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ขอบตาของคะนิ้งบวมช้ำ เพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก และรายชื่อที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้าเป็นเบอร์ของผู้ชายที่เธอเคยรักมาก และเธอก็เผลอเกลียดเขามากในตอนที่คิดว่าเขาตั้งใจทิ้งเธอ
คะนิ้งคว้าโทรศัพท์มาถือเอาไว้ด้วยมือที่สั่นเทา ขนตางอนยาวสั่นระริกเมื่อนึกถึงคนที่โทรมา ครั้งหนึ่งเธอเคยรักเขามาก มากแบบไม่เคยรักใคร สุดท้ายการมีลูกทำให้เธอคิดว่าเธอจะสามารถดึงเขากลับมาเป็นของเธอเหมือนเดิมได้ จนกระทั่งเมื่อเวลาผ่านไปเธอถึงได้รู้ว่าทุกอย่างเธอแค่คิดไปเอง
“พี่เพลิง…..” คะนิ้งตัดสินใจรับสาย วันนี้เธอจะพยายามตั้งสติและมีสติให้มากที่สุด เพราะเธอเองก็อยากรู้ความจริงทุกอย่างเหมือนกัน
(พี่รบกวนหรือเปล่าคะนิ้ง) ยิ่งได้ยินเสียงมันก็ยิ่งทำให้เธอคิดถึงและโหยหาเขามากขึ้นเช่นกัน
“คุยได้ค่ะ
