ภายในห้องรอคลอดที่เย็นจัดถึงขั้วหัวใจ อาการปวดท้องบีบรัดเข้ามาเรื่อยๆ จนคะนิ้งเริ่มหันซ้ายขวา คนแรกที่เธอนึกถึงคือพี่ชายที่แสนดี คนที่อยู่เคียงข้างเธอมาโดยตลอดและไม่มีวันไหนเลยที่คิดจะหนีห่างกัน ทั้งที่เธอนิสัยเสียใส่คนเป็นพี่ซ้ำๆ แต่พี่ก็ยังเป็นพี่ที่ให้โอกาสเธอได้เสมอ
“ปวดท้องมากเหรอคะ” พยาบาลที่อยู่บริเวณนั้นเอ่ยถามเมื่อเห็นคนไข้ร้องไห้ คะนิ้งพยักหน้ารับก่อนจะตอบกลับออกไป
“เจ็บมากเลยค่ะ พี่ชายของฉันอยู่ตรงไหนเหรอคะ” พยาบาลนิ่งคิดเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา
“รอด้านหน้าค่ะ คุณหมอตรวจอาการแล้วตอนนี้ปากมดลูกเปิดแล้ว เดี๋ยวจะมีเจ้าหน้าที่มาพาเข้าห้องคลอดเลย ไม่ต้องกลัวนะคะ พี่ชายของคุณนั่งรออยู่ด้านหน้าไม่ไปไหนเลยค่ะ กอดตะกร้าเสื้อผ้าไม่ปล่อย และมองหน้าห้องตลอดเลยนะคะ” คะนิ้งยิ้มทั้งน้ำตา นี่ไงความรักที่แท้จริง ความรักที่เธอไม่จำเป็นต้องโหยหาจากไหน
รักบริสุทธิ์ของพี่ชาย
•••
เกือบสามชั่ว
