หวานรักนางบำเรอ

“อื้อ...” ร่างเล็กพยายามขัดขืนดิ้นรนอย่างสุดกำลังยามที่ถูกเรือนกายสูงใหญ่ทาบทับลงมาจนร่างกายของเธอแทบจะจมหายไปกับฟูกนุ่มบนเตียงหลังใหญ่ แม้ตอนนี้จะเป็นช่วงเวลาดึกสงัด มีเพียงความมืดมิดที่โอบล้อมบริเวณโดยรอบ หากแต่แสงจันทร์สีนวลผ่องที่ส่องทะลุผ่านม่านหน้าต่างที่กำลังพลิ้วไหวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้หญิงสาวทราบว่าคนที่อยู่เหนือร่างของเธอคือใคร และต่อให้ไม่มีแสงเพียงสักนิดเธอก็ยังทราบว่าเขาเป็นใครอยู่ดี “คะ คุณ ฟาบิโอ ปล่อยผิงเถอะนะคะ” หญิงสาวร้องบอกตอนที่ริมฝีปากร้อนผ่าวถอยออกห่างจากริมฝีปากของเธอ มือเล็กกระชับที่ไหล่กว้างเอาไว้ ออกแรงผลักไสจนสุดกำลัง หากแต่ร่างกายสูงใหญ่ก็ไม่ขยับเขยื้อน ซ้ำยังกดริมฝีปากร้อนผ่าวลงบนกลีบปากนุ่มของหญิงสาวอีกครั้ง “อื้อ...” ใบหน้าเล็กพยายามสะบัดหนี หากแต่น้ำหนักที่กดทับลงมา ริมฝีปากร้อนผ่าวที่บดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างไม่ปราณี ยากเหลือเกินที่เธอจะรับมือไหว หญิงสาวทำได้เพียงครางท้วงในลำคออย่างโง่งม เพราะนั่นเป็นหนทางเดียวที่จะบอกได้ว่าเธอไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด ร่างเล็กพยายามดิ้นรนอีกครั้ง ก่อนที่เหตุการณ์จะบานปลายไปมากกว่านี้ มือเล็กที่เคยทำเพียงวางลงบนบ่าแข็งแรงเปลี่ยนเป็นกำเข้าหากันแน่น ก่อนจะทุบตีอย่างสะเปะสะปะลงบนเรือนกายของอีกฝ่าย หากเป็นในยามปกติหญิงสาวไม่มีทางกล้าทำเช่นนี้แน่ แต่เธอไม่มีทางเลือก เมื่อคนเหนือร่างรุกรานเธอหนักขึ้นด้วยการส่งลิ้นร้อนร้ายเข้ามาในโพรงปากของเธอ กวาดชิมความหวานอย่างเรียกร้องเอาแต่ใจ สมองของเธอเริ่มงุนงงเมื่อถูกโจมตีหนักเข้า จึงใช้สติที่ยังเหลืออยู่น้อยนิด เร่งผลักไสให้คนตัวโตกว่าถอยห่าง แต่ก็เป็นอีกกครั้งที่เธอทำได้เพียงแค่พยายาม มือเล็กทั้งสองข้างถูกมือใหญ่รวบเอาไว้ ก่อนจะกดแนบท่อนแขนกลมกลึงลงบนฟูกนุ่มเหนือศีรษะของหญิงสาว ขณะที่ริมฝีปากของเขาก็ยังคลอเคลียที่กลีบปากนุ่มที่เจ้าตัวรับรู้เพียงแค่ว่ามันหวานล้ำจนเขาไม่อาจปล่อยผ่านได้ การได้ครอบครองเพียงเท่านั้น ที่จะช่วยดับความร้อนรุ่มในร่างกายของชายหนุ่มได้ ชายหนุ่มเริ่มขยับริมฝีปากไปตามกรอบหน้ารูปไข่เมื่อเลือดในกายของเขาร้อนขึ้น ก่อนจะขบเม้มเบาๆ อย่างหยอกเอินปนปลุกเร้าที่ใบหูขาวสะอาด ทำเอาคนใต้ร่างสะดุ้งเฮือก ส่งเสียงหวานครวญแผ่วออกมาอย่างที่ไม่อาจสามารถควบคุมตนเองได้ แต่นั่นยิ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกฮึกเหิมและปลุกเร้าเธอหนักขึ้น มือหนาสอดเข้าไปในเสื้อตัวสวย สัมผัสผิวเนียนละเอียดบริเวณหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะค่อยๆ ขยับขึ้นกอบกุมทรวงอกอวบอิ่มที่เจ้าตัวใช้เพียงปลายนิ้วสะกิดให้ตะขอบราเซียหลุดออกจากกันอย่างชำนาญขณะที่ริมฝีปากของเขาเคล้าคลอบริเวณต้นคอขาวเนียน สูดดมความหอมจรุงใจเข้าปอดครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะขบเม้มเบาๆ จนเกิดเป็นรอยแดงสีกุหลาบ ร่างเล็กบิดเร่าพลางส่งเสียงหวานรัญจวนใจออกมาอย่างไม่อาจห้ามได้ หญิงสาวแทบไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเสื้อผ้าที่เคยอยู่บนเรือนร่างของตนหายไปหมดตั้งแต่เมื่อไร รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ความร้อนชื้นแตะลงบนยอดอกของเธอ “อื้ม..” เสียงครางอย่างพึงพอใจจากลำคอหนาทำให้สติที่ถูกพรากไปก่อนหน้านี้กลับคืนมาอีกครั้ง ร่างเล็กพยายามผลักไสคนเหนือร่าง หากแต่ร่างกายที่ถูกเขายึดครองเอาไว้ทำให้เธอไม่สามารถต่อกรกับอีกฝ่ายได้อย่างที่ใจต้องการ ซ้ำเมื่อถูกปลายลิ้นสากระคายโจมตีหนักขึ้น ด้วยการดูดดึงและขบเม้มราวกับทารกที่กำลังหิวกระหาย ร่างกายของเธอก็หยัดขึ้น คล้ายต้องการอำนวยความสะดวกให้เขาอย่างไม่รู้ตัว ความซาบซ่านแล่นพร่านไปทั่วสรรพางค์กาย เมื่อชายหนุ่มค่อยๆ ลากเลื้อยริมฝีปากลงต่ำไปจนกระทั่งถึงความอ่อนนุ่มที่สุดในร่างกายของหญิงสาว ตวัดปลายลิ้นกวาดชิมความหวานบริเวณดังกล่าวอย่างเร่าร้อน ดูดกลืนน้ำหวานจากดอกไม้งามที่ไม่มีใครที่เคยสัมผัสมาก่อนลงลำคอหนาอึกแล้วอึกเล่า จนหญิงสาวส่งเสียงครวญครางแทบไม่เป็นภาษา “อื้อ...คุณฟาบิโอ” ความรัญจวนใจที่แล่นไปทั่วร่างทำให้หญิงสาวใช้มือทั้งสองข้างที่ไม่รู้ว่าได้รับอิสระตั้งแต่เมื่อไรกดศีรษะที่ถูกปกคลุมด้วยเส้นผมตัดสั้นสีดำของคนตัวโตกว่าให้แนบสนิทมากยิ่งขึ้นแทนที่จะผลักไส ความหวามไหวแล่นปราดไปตามกระแสเลือด ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีถูกแผดเผาด้วยเพลิงราคะ ร่างเล็กอ่อนระทวยจากการถูกคนเหนือร่างปรนเปรอ ก่อนร่างแบบบางจะกระตุกเฮือกเมื่อเขาใช้ปลายลิ้นร้อนร้ายส่งให้หญิงสาวไปถึงฝั่งฝัน หญิงสาวคาดหวังเหลือเกินว่าทุกอย่างจะสิ้นสุดลงตรงนั้น แต่เปล่าเลย เมื่อคนตัวโตยอมผละออกห่างออกจากร่างกายที่แทบไร้เรี่ยวแรงของเธอ ชายหนุ่มจัดการเสื้อผ้าของตัวเองให้พ้นร่างด้วยการโยนลงไปที่พื้นข้างเตียงโดยไม่สนใจว่ามันจะไปตกอยู่ที่มุมไหนของห้อง เผยให้เห็นเรือนกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างคนที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ใบหน้าหล่อเหลามีไรเคราจางๆ ล้อมกรอบหน้า ลมหายใจของชายหนุ่มกระชั้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อสิ่งที่ต้องการครอบครองปรากฏอยู่ตรงหน้า เขาไม่เสียเวลาคิดไตร่ตรองเลยสักนิดตอนที่ผลักดันตัวตนแข็งแรงเข้าหาความอ่อนนุ่มของหญิงสาว เป็นอีกครั้งที่ร่างเล็กต้องสะดุ้งเฮือก เพราะความเจ็บแปลบแล่นไปทั่วทั้งร่าง มือที่เคยอ่อนแรงถูกยกขึ้นทุบตีเรือนกายกำยำสะเปะสะปะและพยายามผลักไส แต่ร่างกายของเขาดุจหินผา นอกจากจะไม่ถอยห่างซ้ำยังผลักดันตัวตนของเขาเข้าหาเธอมากยิ่งขึ้น จนแทบไม่หลงเหลือช่องว่างระหว่างกัน ถาโถมเรือนกายสูงใหญ่เข้าหากระชั้นถี่ ความเจ็บแปลบที่เคยมีค่อยๆ เลือนหาย แปรเปลี่ยนเป็นความซาบซ่านที่แทรกซึมไปทั่วทุกรูขุมขน ก่อนที่คนเหนือร่างจะส่งเสียงคำรามลั่นเมื่อได้รับความสุขสม ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้าหาใบหน้าเล็กที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ แตะหน้าผากลงบนหน้าผากกลมมน ก่อนจะประทับจูบหนักๆ แล้วผละออก กระซิบที่ข้างใบหูขาวสะอาดด้วยเสียงแหบพร่า “ขอบคุณนะ” “...” “ลิต้า” ประโยคนั้นจบลงพร้อมๆ กับเปลือกตาหนาที่ปิดสนิท ทิ้งไว้เพียงร่างเล็กที่กำลังพยายามสะกดกลั้นน้ำใสๆ ที่คลอหน่วยตาไม่ให้ไหลออกมา พยายามกลืนก้อนสะอื้นที่ตีตื้นขึ้นมาลงลำคออย่างอย่างลำบาก แต่สุดท้ายหญิงสาวก็พ่ายแพ้ ปล่อยให้น้ำใสๆ ไหลอาบแก้มเนียนทั้งสองข้าง คำพูดของเขาไม่ต่างอะไรกับเข็มแหลมนับพันเล่มที่กำลังทิ่มแทงก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของเธอ หัวใจดวงน้อยปวดหนึบไปทั้งดวง ความอึดอัดก่อตัวขึ้นจนเธอแทบหายใจไม่ออก ‘นั่นสินะ คุณฟาบิโอจะคิดว่าเป็นเราได้ยังไงกัน’ หญิงสาวได้แต่ตัดพ้อ เรื่องที่เกิดขึ้นก็เลวร้ายเกินกว่าเธอจะรับมือไหวแล้ว แต่การที่เขาเข้าใจว่าคนที่เขาได้ครอบครองคือผู้หญิงคนอื่นมันจะไม่ดูใจร้ายเกินไปหน่อยหรือไรกัน แต่ก็นั่นละ เธอไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไร และที่สำคัญไปกว่านั้น... หากเขามีสติครบถ้วนดี คงไม่มีทางแตะต้องเธอแบบนี้ แตะต้องเธอที่เป็นเพียงแค่เด็กรับใช้ในบ้าน หญิงสาวค่อยๆ ผลักคนตัวโตที่ทิ้งตัวทับร่างของเธอออกอย่างยากลำบากด้วยน้ำหนักที่เขามีมากกว่า แต่สุดท้ายความพยายามของเธอก็เป็นผลสำเร็จ หญิงสาวจัดการเรือนกายกำยำให้อยู่ในท่านอนหงาย แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมร่างให้จนถึงบริเวณช่วงเอวเพราะทราบดีว่าอีกฝ่ายเป็นคนขี้ร้อน และมักจะนอนห่มผ้าแบบนี้ ริมฝีปากอวบอิ่มที่ได้รับความบอบช้ำจากการถูกบดขยี้เม้มเข้าหากันแน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้เล็ดลอดออกมา น้ำใสๆ ยังคงไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยอย่างไม่ขาดสาย หญิงสาวทอดสายตามองใบหน้าคมคายที่เปลือกตาทั้งสองข้างปิดสนิท ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเจ้าตัวเข้าสู่ห้วงนิทราไปเรียบร้อยแล้ว ร่างเล็กขยับตัวลงจากเตียงหลังใหญ่อย่างยากลำบาก ร่างกายของหญิงสาวบอบช้ำอยู่ไม่น้อยโดยเฉพาะส่วนที่อ่อนไหวที่สุดของร่างกายที่รองรับอารมณ์ดิบเถื่อนของคนเป็นเจ้าของห้อง และเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่หลังนี้ แต่สุดท้ายก็ฝืนลงมายืนที่ข้างเตียงได้สำเร็จ จัดการหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายไปทั่วพื้นห้องขึ้นมาสวมใส่ โดยไม่ลืมหยิบเสื้อผ้าของคนเป็นเจ้าห้องไปใส่ตะกร้าผ้าอย่างเรียบร้อย ดวงตาคู่สวยที่วาววับไปด้วยหยาดน้ำตาหันมามองร่างสูงบนเตียงหลังใหญ่อีกแวบหนึ่งตอนที่มือเล็กจับลูกบิดประตู สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้จะให้ใครรู้ไม่ได้ แม้แต่คนที่ได้ครอบครองเธอเป็นคนแรกอย่างฟาบิโอ คาสซาโนก็จะไม่มีวันรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ให้เขารู้ไม่ได้เป็นอันขาด!