ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก…
เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นหลังจากตะวันตกดินไปได้ระยะหนึ่ง คิ้วสวยของปาริมาขยับเข้าหากันแน่นอย่างครุ่นคิด
‘หรือว่าพี่วุ้นจะลืมของ’
พอคิดได้แบบนั้น จึงขยับเท้าไปที่ประตูจัดการปลดล็อกกลอนที่อยู่ด้านบนและด้านล่าง ก่อนจะผลักบานประตูแบบสองบานให้เปิดกว้าง แต่พอเห็นแขกผู้มาเยือนหญิงสาวจึงรีบดึงประตูปิด ทว่ายังช้ากว่าฟาบิโออยู่หลายขุม สุดท้ายชายหนุ่มก็ก้าวเข้ามาในบ้านโดยที่ไม่ได้รับเชิญ และสุดท้ายเขาก็หยุดเท้าตรงหน้าเธอ นัยน์ตาสีเทาอ่อนฉายแววดีใจอย่างปิดไม่มิด
“ผิง...”
“คุณมาที่นี่ทำไม”
แม้จะตกใจอยู่มาก แต่ปาริมาถามออกไปด้วยเสียงเย็นชา หญิงสาวไม่แม้แต่จะสอบถามว่าเขามาที่นี่ได้อย่างไร และเธอก็มั่นใจว่าวริษาไม่มีทางบอกเขาแน่ นอกเสียจากเจ้าตัวคงโดนจับได้และถูกบังคับให้เปิดปาก หญิงสาวทราบว่าเรื่องนี้ต้องมาถึงในสักวัน แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะรวดเร็วขนาดนี้ จากเดิมที่หญิงสาวคิดว่าทำใจ
