ปาริมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่แผ่นหลังของเธอแตะลงบนฟูกนุ่มโดยมีร่างสูงของฟาบิโอยกตัวอยู่เหนือร่างของเธอ หญิงสาวไม่ทราบเลยจริงๆ ว่าเสื้อของเขาหายไปตั้งแต่เมื่อไรกัน เพราะรู้อีกทีเธอก็เห็นเพียงแค่แผ่นอกเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม พวงแก้มของเธอแดงจัด ก้อนเนื้อในอกซ้ายเต้นถี่รัวราวจังหวะตีกลอง ส่วนเสื้อนอนตัวสวยของเธอก็ไม่ได้เรียบร้อยนัก มันหลุดรุ่ยจนเปิดเผยบางส่วนให้ปรากฏแก่สายตาของอีกฝ่าย จังหวะที่มือเล็กจะตะครุบปิด คนเหนือร่างก็คว้ามือเธอเอาไว้ได้เสียก่อน นั่นเป็นเหตุให้พวงแก้มของเธอแดงจัดอย่างเพิ่มพูน
“เธอปิดมันไม่มิดหรอก เชื่อฉันเถอะ”
ใบหน้าคมคายกระตุกยิ้มมุมปาก นัยน์ตาสีเทาอ่อนเป็นประกายเจิดจ้า ครั้นปาริมาจะอ้าปากค้าน ร่างกายของเธอก็แข็งค้างเพียงเพราะได้สบตาคู่นั้น กว่าที่ริมฝีปากเล็กจะทันได้ขยับ ริมฝีปากร้อนผ่าวก็ก้มลงครอบครองยอดอกสีชมพูอ่อนของเธอเสียแล้ว
“อื้อ…”
ปาริมากลั้นเสียงน่า
