“ปล่อยผู้หญิงเดี๋ยวนี้”
ติอาโก้ย้ำเสียงเฉียบขาด ด้วยความที่เขามีร่างสูงใหญ่ตามสไตล์ชาวตะวันตกทำให้ชายทั้งสองคนลอบมองหน้ากันเลิกลั่ก หากแต่ก็ยังทำปากกล้า
“ถ้ากูไม่ปล่อยแล้วมึงจะทำไม”
“เออใช่ ถ้าพวกกูไม่ปล่อยแล้วมึงจะทำไม”
“จะทำไมน่ะเหรอ” ติอาโก้เหยียดยิ้มมุมปาก พลางขยับเท้าเข้ามาใกล้ช้าๆ ทั้งๆ ก่อนที่ชายทั้งสองจะทันได้ตั้งตัว ร่างของพวกมันก็ล้มไปกองอยู่ที่พื้นเพราะการจู่โจมอย่างรวดเร็วของติอาโก้ วริษาจึงเป็นอิสระ ก่อนที่พวกมันจะทันได้ลุกขึ้นมาเอาคืน ติอาโก้ก็ชักปืนขึ้นมาขู่
“ถ้าไม่อยากตาย ก็ไสหัวไปส่ง”
ไม่รอให้ติอาโก้ได้พูดซ้ำสอง ชายทั้งสองคนรีบลุกขึ้้น ต่างพากันวิ่งหนีไปแบบไม่คิดชีวิต เพียงไม่นานร่างของทั้งคู่ก็หายลับไปจากสายตาของติอาโก้ เขาจึงดึงสายตามาที่ร่างเล็กของวริษาที่ยังคงอยู่ในท่าทีตื่นตระหนก เขาอยากจะต่อว่าหญิงสาวที่ไม่ฟังคำเตือนของเขา แต่ก็นั่นละ เท่านี้เจ้าตัวคงหวาดกลัวมา
