“ว่าไงไอศูรย์”
พยัคฆ์ถามกลับมาเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนมาตามสาย
“วันนี้นายให้คนขับรถมารับลูกสาวของฉันไปเหรอ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่อง”
พยัคฆ์อึ้งไปสักครู่ก่อนจะคิดไปถึงลูกชาย ไม่คิดว่าเจ้าลูกชายจะใจร้อนขนาดนี้
“สงสัยเจ้าสิงห์ให้คนไปรับ นายรอเดี๋ยว ฉันขอติดต่อเจ้าสิงห์มันก่อน”
ไอศูรย์วางสาย เดินไปทรุดนั่งอีกด้านเพื่อรอโทรศัพท์จากเพื่อนด้วยใจจดจ่อ
“ปัด... ช่วยปกป้องลูกของเราด้วยนะ”
เขาคิดถึงผู้หญิงที่รักสุดหัวใจ
“ถึงกับเครียดเลยเหรอคะคุณไอศูรย์”
กานดากระแหนะกระแหนสามี
ไอศูรย์นั้นรู้อยู่ตลอดว่าภรรยาเป็นคนเช่นไร แต่พยายามอดทน
“คุณมีอะไร”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่อยากจะบอกว่านังพิณน่ะมันลูกชู้ นัง ปิยฉัตรมันเป็นชู้กับน้องชายคุณ ยังจะไปห่วงอะไรมันอีก คุณควรจะดีใจที่ลูกของเราไม่ต้องไปเป็นเมียคนเถื่อนๆ อยู่บนเกาะห่างไกลความเจริญ แต่ส่งลูกชู้ไปแทน”
“ผมก็อยากบอกเหมือนกันว่าพิณทิราไม่ใช่ลู
