มือใหญ่ปัดปอยผมที่ปรกหน้าเธอให้พ้นทาง ใบหน้าผุดผาดนวลเนียน ยิ่งผิวกายหอมกรุ่น ความที่ห่างหายจากรสสวาทมาหลายวันเพราะมัวแต่ยุ่งกับงานบนเกาะ ทำให้ความเป็นชายของเขาตื่นตัว
ยิ่งมาใกล้ชิดกับหญิงสาวแสนหวานนุ่มนิ่มใต้ร่าง เขาแทบควบคุมอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่
“พะ... พี่สิงห์ ปะ.. ปล่อยพิณได้แล้วค่ะ”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ใช้มือยันใบหน้าของเขาเอาไว้ ดวงตาสีสนิมมองสบกับเธอไม่วาง เหมือนมีพลังบางอย่างดึงดูดให้เธออ่อนแรงไร้การต่อต้าน กลิ่นกายชายปะทะเข้าจมูกจนเธอหัวหมุน
“พิณยั่วพี่เองนะ แล้วตอนนี้มาร่ำร้องให้ปล่อย ไม่มีวันเสียหรอก” เขาคาดโทษเสียงแหบพร่า
“ว้าย!!!”
พิณทิราร้องอุทานเมื่อร่างสูงตวัดร่างเธออุ้มยกขึ้นวางบนเตียงนอน สิงหรัตน์ยังจ้องมองหญิงสาวนิ่ง เขาสำรวจทุกสัดส่วนด้วยสายตาคมกริบ
ว่าที่ “เมีย” ของเขาเขาน่ากลืนกินเสียจริง
พิณทิราเองเผลอมองสำรวจใบหน้าเขาเช่นกัน แม้หนวดเคราจะดูรกรุงรัง
