เมียบรรณาการเถื่อน

“ไปเอาเด็กออกซะ! ถ้าหากเธอยังอยากอยู่กับฉันให้ครบหนึ่งปีตามสัญญาเดิมของเรา” “พี่เล็ก ทำไมถึงใจร้ายใจดำขนาดนี้ แขรู้ว่าพี่ไม่ต้องการเขา แต่แขอยากเก็บเขาเอาไว้ เพราะแขไม่ต้องการทนอยู่กับคนที่ไม่ได้รักกันหรอกค่ะ พี่เล็กไม่ต้องห่วงว่าแขจะเรียกร้องอะไรจากพี่ แขจะเก็บเด็กคนนี้เอง” “ตามใจเธอแล้วกัน พิมลแข อย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้โดยเฉพาะพ่อแม่ฉัน เพราะฉันไม่อยากเสียอนาคตเพราะมารหัวขนที่ฉันไม่ต้องการ” “....” “หย่าให้ฉันแล้วเก็บข้าวของออกจากบ้านหลังนี้ไปซะ จำเอาไว้เงินส่วนแบ่งสินสอดสมรส ฉันไม่ให้เธอสักบาทเดียว!” ............. การแต่งงานเกิดจากการถูกบังคับไม่ได้มีความสุขตามที่มารดาหวัง กลับกันสีหน้าเจ้าบ่าวหน้าบูดบึ้งตึงยอมจนใจทำตามคำขอร้องของมารดาเพื่อความสบายใจของท่าน ทีแรกแอบเหน็บแหนมเจ้าสาวที่ยังไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนว่าหน้าตาคงใช้ไม่ได้ หาสามีหรือคนรักด้วยตัวเองไม่ได้จึงต้องขอร้องมารดาแสนจิตใจดีของตนแต่งงานกับคนที่ไม่เต็มใจแต่ง ทว่า...ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจกระทันหันเมื่อได้เห็นใบหน้าอ่อนหวานแสนสวยของเจ้าสาวและคุ้นหน้ามากสุดคือเธอ พิมลแข แฟนเก่าของตัวเอง! “ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย เดี๋ยวแขกจะหาว่าแม่บังคับลูกชายคนเล็กแต่งงาน เล็ก” บัวหอม มารดาของลูกทั้งห้าคนแอบหยิกต้นแขนแกร่งของลูกชายคนเล็กที่ยังคงจ้องหน้าเจ้าสาวยืนอยู่ข้างกาย ขณะทำพิธีตอนเช้า(เกือบ)เสร็จสิ้นสมบูรณ์ คนถูกโดนหยิกทำหน้าปั้นยิ้มระรื่นพลางคิดแผนการอะไรสนุกๆ ออกเมื่อเห็นหน้าแฟนเก่าที่เคยทิ้งเขาไปกลายมาเป็นเจ้าสาว เธอคงเห็นแก่เงินแม่เขามากถึงยอมแต่งงานกับเขา โดยไม่รู้ว่าเขาคือลูกชายคนเล็กของมหาเศรษฐีชื่อดัง “จะให้ผมทำหน้ายิ้มเบิกบานแบบคุณแม่ ผมคงทำไม่ได้หรอกครับ ที่ผมยอมแต่งก็เพื่อความสบายใจของคุณแม่เท่านั้น” เจ้าบ่าวบอกยิ้มๆ นึกขอบคุณมารดาอยู่ในใจว่าเอาสิ่งของถูกอกถูกใจสำหรับการแก้แค้นแฟนเก่ามาให้เขาเฉือดถึงที่ “คุยกับเล็กไม่รู้เรื่องหรอก แม่คุยกับลูกสะใภ้เล็กของแม่ดีกว่า หนูแข เป็นยังไงบ้างจ๊ะ” บัวหอมเดินเคียงคู่มากับสามีตัวเองเอ่ยทักทายลูกสะใภ้เล็กทำหน้าตื่นเต้น หน้าซีดไม่กล้าสู้หน้าเจ้าบ่าวด้วยความหวาดกลัว ในทางกลับกันมารดาคิดว่าเจ้าสาวคงตื่นเต้นมากที่งานแต่งมีแขกเข้ามาร่วมแสดงความยินดี เธอสงสารเด็กสาวคนนี้ที่เคยใช้ชีวิตยากลำบาก เธออยากขอบคุณด้วยการแต่งงานกับลูกชายคนเล็กยังครองตัวเป็นโสด เพลย์บอย คั่วผู้หญิงแต่ละคนไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวัน “เอ่อ แขไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะคุณหญิง เอ่อ คุณแม่” พิมลแขฝืนยิ้มรับคนรับเธอกลายเป็นเด็กอุปถัมภ์ ช่วยเหลือจากป้าใจร้ายคอยรังแก ถือซะว่าเป็นการตอบแทนผู้มีพระคุณด้วยการแต่งงานลูกชายคนเล็กของท่าน ‘คุณบัวจะให้แขแต่งงานกับลูกชายคนเล็กของคุณบัวเหรอคะ แต่ว่าแขเป็นแค่คนต่ำต้อย เกิดมาจากซ่องสลัม อีกอย่างบางทีเขาอาจมีแฟนหรือคนรักแล้วก็ได้นะคะ’ ‘ถ้าหนูกังวลเรื่องนั้นล่ะก็ หนูไม่ต้องเป็นห่วง ลูกเล็กของฉันไม่มีแฟนหรือแม้แต่คนรักในตอนนี้ รายนั้นบ้างาน ทำตัวลอยชาย คั่วผู้หญิงไปวันๆ ไม่จริงใจกับผู้หญิงคนไหนสักคน คนเป็นแม่อยากให้ลูกทุกคนได้แต่งงานกับคนดีๆ พี่ชายสองคนและพี่สาวของเขาก็ต่างแต่งงานมีครอบครัวกันหมด เหลือแต่ลูกชายคนเล็กของฉันยังโสด หนูแข ถือซะว่าทำเพื่อฉันสักครั้งเถอะนะ’ ‘เอ่อ แล้วแขต้องทนแต่งงานกับคนที่แขยังไม่เคยเห็นหน้าได้นานแค่ไหนกันคะ แขไม่อยากเป็นของตายให้ใครตลอดไปหรอกนะคะ’ ‘เผื่อว่าสักวันลูกชายเล็กของฉันจะรักใครจริงจังได้สักคน’ เป็นเพราะเหตุผลนี้ทำให้พิมลแขจำใจต้องเข้าร่วมพิธีวิวาห์ ทันทีเห็นหน้าเจ้าบ่าว ใบหน้าผู้ชายคนนั้นที่หญิงสาวจำได้ไม่เคยลืมเลือน ‘พี่เล็กของแข’ อดีตคนรัก รักแรกพบของเธอ เธอต่างหากพยายามหลีกเลี่ยงพบหน้าเขามาตลอด ทว่าเสมือนโชคชะตาเล่นตลกให้เขากับเธอพบเจอกันอีกในฐานะสามีภรรยากัน หนีหัวใจตัวเองอย่างไรก็หนีไม่พ้น! จนกระทั่งถึงช่วงเวลาจดทะเบียนสมรส แน่นอนว่าคนขัดใจมากสุดคือคุณการ เจ้าบ่าวหน้าไม่สบอารมณ์ตลอดงานแต่งเวลาอยู่ใกล้เจ้าสาวขึ้นชื่อว่าแฟนเก่า “แม่ครับ ผมไม่จดได้ไหม” คุณการโอดครวญกับมารดา “ต้องจด! ไม่อย่างนั้นงานแต่งจะไม่เสร็จสมบูรณ์ แม่เชื่อว่าแม่เลือกลูกสะใภ้เล็กของแม่ไม่ผิดคน” “เอาน่าลูกเล็ก เชื่อแม่สักครั้ง อยู่กันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง ดูคู่พ่อกับแม่เป็นตัวอย่าง” มาริค บิดาช่วยโน้มน้าวจิตใจลูกชายคนเล็กเพียงเพราะไม่อยากขัดใจคนเป็นภรรยา คุณการปรายตามองเจ้าสาวก้มหน้างุด พูดน้อยนับคำได้ตลอดทั้งงาน เจ็บใจมากสุดคือสาวเจ้าไม่ยอมคุยกับเขา คงไม่คิดสินะว่าจะได้แต่งงานกับคนรักเก่า คนที่เธอขอเลิกกับเขาเพื่อหันไปคบกับชายอื่น สุดท้ายชายหนุ่มทำสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิด “ไม่คิดจะพูดหน่อยเหรอ เป็นเจ้าสาวใบ้หรือไง” มือใหญ่เลื่อนใบทะเบียนสมรสไปหาเจ้าสาวกำลังน้ำตาคลอหน่วยร้องไห้อยู่ร่ำๆ อยากหลบหนีหายออกจากตรงนี้โดยเร็ว “เซ็นก่อน ถ้าเธอไม่เซ็น ฉันก็ไม่เซ็น!” ‘นี่เขาเล่นตลกอะไรกับเธอกันแน่ถึงต้องมาบังคับกัน อยากเซ็นก็เซ็นไปสิ ถ้ารู้ว่าลูกชายคนเล็กของคุณบัวหอมคือพี่เล็ก แขไม่มีวันแต่งงานเด็ดขาด’ เพราะเธอรู้ตัวดีเองว่าเด็กยากจนไม่คู่ควรกับทายาทเศรษฐีที่ขึ้นชื่อติดอันดับหรอก เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กยังคงดื้อดึงไม่เคยเปลี่ยนแปลง คุณการหงุดหงิดกับอาการลีลาของเจ้าสาวจืดชืด ไร้รสนิยม ชายหนุ่มจับบีบข้อมือเล็กบังคับให้เธอเซ็นชื่อตัวเองก่อนเขาจะหันมาเซ็นชื่อของตนลงไปก่อนมอบให้กับนายอำเภอที่มาร่วมงานแต่ง(ไม่เต็มใจ)ของเขา “คุณการ!” เจ้าสาวหน้าสวยหวานช็อคกับพฤติกรรมบีบบังคับของเจ้าบ่าวหน้าตึง ไม่ใช่แค่พิมลแข พ่อแม่และเหล่าพี่น้องของคุณการต่างก็ตกตะลึงกับความใจร้อนของน้องชายเล็กที่เคยบอกว่าไม่อยากแต่งงานกับเครื่องบรรณาการที่มารดาหามาให้ ทว่าพอเห็นหน้าเจ้าสาวกลับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ใจร้อนอยากรีบแต่งงานกับเจ้าสาวคนนี้เร็วๆ ‘เธอมาให้ฉันเชือดถึงที่เอง ช่วยไม่ได้ พิมลแข!’ “ผมจะขอประกาศให้ทุกคนทราบว่าคุณการกับพิมลแขคือสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย” สิ้นเสียงนายอำเภอฯ เอ่ยจบ เสียงปรบมือร่วมแสดงความยินดีต่อคู่สองสามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันของแขกทุกคนในงาน ก่อนจะให้ฝ่ายเจ้าบ่าวเจ้าสาวเตรียมตัวกับงานเลี้ยงคืนนี้ “ไม่อยากจะเชื่อว่าคนไม่เคยคิดจะแต่งงานจะถูกแม่หาผู้หญิงมาบังคับแต่งให้ถึงที่ ทำไมจู่ๆ น้องเล็กถึงเปลี่ยนใจอยากแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นล่ะ หรือว่าเห็นความสวยจากน้องสะใภ้เล็กจากข้างในกันแน่” ปรเมศ พี่ชายใหญ่แสดงความยินดีแก่น้องชายเล็ก ขณะเพียงดารา ภรรยาสาวขอตัวทักทายน้องสะใภ้เล็กพร้อมกับกิ่งพยอม สะใภ้รองอยู่ฝั่งด้านโน้น “ก็ไม่มีอะไรมาก ผมแค่อยากเป็นลูกกตัญญูต่อแม่บ้าง ทำไมพี่ชายผมทั้งสองคนต้องทำหน้าแปลกใจเหมือนผมจะทำอะไรมิดีมิร้ายกับผู้หญิงคนนั้นเหรอ” เจ้าบ่าวยักไหล่ยี่หระ การแต่งงานครั้งนี้ไม่มีความรัก มีแต่ความแค้นของแฟนเก่าล้วนๆ เขาจะทำให้เธอพบเจอความทุกข์ทรมานเหมือนที่เธอเคยทำกับเขาเจ็บปวดมาหลายปี “ไม่ใช่อย่างนั้น แต่น้องสะใภ้ของฉันก็สวยอยู่นะ คุณแม่ก็ตาถึงเลือกมาให้เป็นเมียน้องเล็ก มีแต่นายคนเดียวนั้นแหละที่อคติ!” ปรวีร์ พี่ชายรองเพิ่งรู้ข่าวกระทันหันจากมารดาว่ามีการจัดงานแต่งของน้องชาย ทีแรกเขากับกิ่งพยอมสงสัยว่าใครคือเจ้าสาวของเพลย์บอย บ้างาน มั่วผู้หญิงไม่เลือกหน้า แต่พอเจอตัวจริงในงานก็รู้ทันทีว่ามารดาตาถึง เลือกลูกสะใภ้เล็กถูกคน “ใครๆ ก็เข้าข้างแต่ยายเด็กสลัมหมด คอยดูเถอะ ผมจะเป็นคนฉีกกระชากหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ออกว่าผู้หญิงคนนั้นเพศยาของจริง เธอไม่เคยรักใครจริง!” “น้องเล็กรู้ได้ไงว่าน้องสะใภ้เล็กนั่นไม่เคยรักใครจริง?” พี่ชายใหญ่หรี่ตามองจ้องจับพิรุธน้องชายเล็กโกรธแค้นเจ้าสาวตัวเอง ราวกับว่าสองคนนี้เคยรู้จักกันมาก่อน “ผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่อยากแต่งงานกับคนไม่เคยเห็นหน้า เพียงเพราะเห็นแก่เงิน พิมลแขก็คงเป็นหนึ่งในนั้น!” คุณการตอบหลีกเลี่ยงพี่ชายใหญ่ ไม่มีใครในบ้านสกุลเรวัติรู้ว่าอดีตรักครั้งแรกวัยมัธยมปลายของเขาก่อนเรียนต่อเมืองนอกคือใคร พิมลแข เด็กสาวใสซื่อ น่าสงสารถูกเพื่อนผู้ชายรังแกจนเขาต้องออกโรงปกป้องช่วยเหลือรุ่นน้องห่างกันสองปี จากความน่าสงสารก่อเกิดเป็นความรัก อดีต(รักแรกพบ) ชายหนุ่มเป็นพี่ใหญ่ม.6ยอมรับว่าตกหลุมรักรุ่นน้องม.4 ขึ้นชื่อว่าเป็นรักแรกของเขา แต่ก่อนเขาเรียนจบมัธยมปลาย แต่กลับกลายเป็นว่าเธอขอเลิกกับเขา ทีแรกคาดคั้นว่าเป็นเพราะอะไร แต่พอเห็นพิมลแขไปกับชายอื่นทำให้เขารู้ว่าความรักมันไม่มีความหมายสำหรับผู้หญิงหลายใจ ยอมรับว่าไปเรียนมหาวิยาลัยต่อที่อังกฤษ คุณการไม่เคยลืมผู้หญิงคนนั้นได้เลย จนหาทางคั่วผู้หญิง เปลี่ยนรสนิยมสาวเปรี้ยวเซ็กซี่เพื่อตัดใจลืมผู้หญิงเพศยา เขาเกือบลืมพิมลแขได้แล้วเชียว แต่มารดากลับพาเธอมาให้เขาเป็นภรรยาแต่งในสมรส เขาเองจะทำให้พิมลแขกลายเป็นของตายสำหรับตัวเอง ‘ช่วยไม่ได้ เข้ามาถ้ำเสือแล้วอย่าคิดว่าจะหนีรอดออกไปจากที่นี่ง่ายๆ พิมลแข ยายผู้หญิงใจง่าย เสียแรงที่ฉันเคยรักและไว้ใจ!’