“ฉันเป็นเพื่อนกับนายมายี่สิบกว่าปี แต่ฉันไม่รู้ว่าจิตใจของนายมันเลวกว่าที่ฉันคิด ทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่พอแถมยังทอดทิ้งลูกของนายในท้องเมีย(เก่า)นาย ยังถูกนายบีบให้จนมุม ใช้ชีวิตยากลำบากไม่มีงานดีๆ ทำเพราะนาย ฉันถามหน่อย แค่น้องแขบอกเลิกนาย นายถึงโกรธแค้นเคืองเธอได้มากถึงขนาดนี้”
ภาคินทนไม่ไหวเอ่ยดุด่าเพื่อนสนิทที่เคยกระทำไว้กับผู้หญิงน่าสงสารคนหนึ่ง ชายหนุ่มไม่คาดคิดว่าคุณการจะใจจืดใจดำ หน้ามืดตามัวจมปลักความโกรธเคียดแค้นแฟนเก่าที่ทำให้เขาต้องเจ็บจากรักครั้งแรก
“นายพูดแบบนี้มันก็ไม่ถูกต้องไปสักทั้งหมด ฉันทำเพราะมีเหตุผลของฉัน เธอทำให้ฉันต้องเจ็บปวดมาก่อน ฉันเห็นว่าวันนั้นผู้ชายคนที่พิมลแขวิ่งร้องไห้ดีใจเข้าไปซบอกคือนายนั่นแหละ ภาคิน ไอ้เพื่อนทรยศ!”
“ฉันก็แค่เป็นรุ่นพี่ชายที่แสนดีปลอบใจน้องแขก็แค่นั้น ฉันไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับน้องแขไปมากกว่าน้องสาว คนต่ำช้าอย่างนายที่จะคิดอกุศลได้!”
