“คุงทวด”
“คุณทวด”
เสียงสดใสที่เป็นดั่งน้ำเลี้ยงชโลมจิตใจของธนรัชกับจันทภาในวัยไม้ใกล้ฝั่ง
นับตั้งแต่วันนั้น ทุกเย็น เหลน ๆ รุ่นเล็กจะต้องมาหาคุณทวด ใช้ความน่ารักสดใสกระตุ้นให้ทวดทั้ง 2 กินอาหารได้มาก ๆ
“วันนี้หนูให้คุณย่าทำแกงส้มปลากะพงผักรวมมาให้คุณทวดค่ะ หนูจำได้ เมื่อวานคุณทวดบอกอยากกิน” เมื่อวานก่อนกลับ เฌอถามคุณทวดว่าอยากกินอะไร
“มีปลาสลิดทอดด้วยค่ะ หนูกับผักกาดช่วยอานีราแกะก้างด้วย”
“นี่ไข่ตุ๋นทรงเครื่องครับ ฌาม ฌอน ฌานอยากกิน แล้วคิดว่าคุณทวดก็ต้องอยากกินด้วย เลยให้คุณย่าทำครับ ฌาม ฌอน ฌาน ตอกไข่เองเลยครับ” ฌอนกับฌานพยักหน้าหงึก ๆ ขณะที่ฌามบอกคนเป็นทวด
“ทวดกับทวดดลอยากกินอยู่พอดีเลย ฌาม ฌอน ฌาน รู้ใจทวดจริง ๆ”
“กินข้าวอิ่มแล้วยังมีน้ำเต้าหู้งาดำด้วยค่ะ หนูกับหมากช่วยคุณย่าทำด้วย”
“ปลีช่วยด้วย ช่วยกิงอ้ำ ๆ” พี่ ๆ ช่วยกันทำอาหารมาให้ทวด ส่วนปลีนั้นช่วยกิน
“ปลังกิงแย้ว
