“ปลี ปลัง ทะเลาะกันใช่ไหมคะ” จากสภาพเละเทะของหลานชายทั้ง 2 ทำให้เอวาเดาสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้ไม่ยาก บริเวณนี้ราวกับเกิดสงครามโดยมีขนมจีนน้ำเงี้ยวเป็นขีปนาวุธ
“คุงย่ายู้ได้ไง” ปลีกับปลังมองหน้ากันเลิ่กลั่ก แปลกใจที่คนเป็นย่ารู้ว่าพวกตนทะเลาะกัน ทั้งที่ทะเลาะกันเบา ๆ แล้ว
“ปลังเฉียงดัง” ปลีโทษปลัง มั่นใจว่าต้องเป็นน้องชายฝาแฝดที่ทำเสียงดังจนคนเป็นย่ารู้ เพราะตนไม่ได้ส่งเสียงดังเลย คว้าหมับขนมจีนน้ำเงี้ยวแล้วละเลงใส่หัวปลังที่เป็นตัวต้นเหตุ
“ปลีแหละเฉียงดัง” ปลังมั่นใจว่าตนไม่ได้ทำเสียงดัง ไม่ยอมถูกกระทำฝ่ายเดียว คว้าขนมจีนน้ำเงี้ยวละเลงหัวปลีบ้าง
“ปลังแหละเฉียงดัง” มือเล็กของปลีดึงทึ้งผมของปลังจนหัวเอียงตามแรงดึง
“ปลีนั่งแหละเฉียงดัง” ปลังก็ไม่ยอม ใช้ 2 มือดึงทึ้งผมปลี การต่อสู้อันดุเดือดได้เริ่มขึ้นอีกครั้งต่อหน้าย่ากับปู่
“ไม่ต้องเถียงกันค่ะ แล้วก็หยุดหยุมหัวกันด้วย”
“คุงย่า ปลัง
