ต้าหลางกับจางกุ้ยเมื่อนึกถึงผักที่พวกตนได้ปลูกก็คิดตามที่ซูมี่พูด เพราะผักที่วางขายทั่วไปที่พบเห็นต้นเล็กไม่อวบอิ่มดูน่ากินไม่เท่าผักที่จวนของตน
"เช่นนั้นก็นำออกไปส่งไม่ต้องมากนัก" ต้าหลางก็เห็นด้วย
ยิ่งผักของพวกเขาหากได้กินทุกวันร่างกายที่ทรุดโทรมก็แข็งแรงขึ้นเหมือนเป็นวัยหนุ่มสาวอีกครั้ง
เช้าวันต่อมาต้าหลางก็ให้ซูถังกับซูโจวเป็นคนนำผักออกไปส่ง โดยครั้งนี้เขานำไปอย่างละตะกร้าขนาดกลางเท่านั้น
ผักที่ส่งให้เหลาอาหารเฉิงไฉมี หลัวโป(หัวไชเท้า) หูหลัวโป(แครอท) ไป๋ไช่(ผักกาดขาว) ชิงช่าย(กวางตุ้ง) และจิ่วไช่(กุยช่าย)
แต่ความจริงมีอีกหลายอย่าง ในยุคนี้ยังไม่มีให้เห็นจึงยังไม่ได้นำออกไปขาย เพราะเหลาอาหารก็คงยังไม่รู้วิธีทำ
หลงจู๊หม่าที่เห็นคนของต้าหลางส่งของมาให้น้อยก็อยากจะได้เพิ่ม เพียงแค่เมื่อวานลูกค้าที่ได้ลองกินผักชุดแรกวันนี้ก็พากันมาถามหาอีกแล้ว
"เจ้าบอกต้าหลางข้าขอเพิ่มอีกได้หรือไม
