เช้าตรู่
เฟย์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเวลาตีห้า อีกทั้งเมื่อคืนกึ่งหลับกึ่งตื่น คงเพราะรู้สึกโดดเดี่ยวที่ต้องนอนคนเดียว
สิ่งแรกที่คิดถึงเมื่อยามมีสติก็คือชอว์น ร่างเล็กก้าวขาลงจากเตียงและเดินมาเปิดประตู เห็นว่าเจ้าของห้องนอนขวางประตูอยู่ เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่ามาเฟียใหญ่โตและบ้าอำนาจเช่นชอว์นจะกล้ามานอนเฝ้าหน้าห้องเช่นนี้ โชคดีที่ยังคงเช้าตรู่ บอดี้การ์ดคนอื่นๆ ยังไม่มีใครออกจากห้อง เธอจึงทิ้งตัวนั่งคุกเข่าลงและสะกิดท่อนแขนกำยำเบามือ
"คุณ มานอนทำอะไรตรงนี้?" น้ำเสียงอ่อนโยนถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย แม้ว่าตนจะโกรธเรื่องที่ชายหนุ่มไม่ยอมกลับมาฉลองวันเกิดที่บ้านอยู่ก็ตาม
"อื้ม... ปลุกทำไม ยังนอนไม่อิ่มเลย" เขาพึมพำในลำคอ
"ก็นี่มันหน้าห้อง รีบลุกขึ้นแล้วก็เข้าไปนอนในห้องก่อนที่บอดี้การ์ดจะมาเห็นเข้า ฉันยังไม่อยากโดนพวกนั้นกินหัวนะ" ชอว์นฟังเท่านั้นแล้วจึงยอมพยุงตัวลุกขึ้
