ตอนที่ 10 เผยตัวตน NC+++
1138 คำ
ตอนที่ 10
เผยตัวตน
มือเรียวโน้มใบหน้าคมคายลงมาประกบจูบอย่างดูดดื่มทันทีที่ได้ยินคำว่ารัก เหมือนความรู้สึกทุกอย่างของเธอมันถูกปลดล็อคออกมา เพราะอย่างเดียวที่เธอต้องการจากเขาคือ...ความรัก เพราะเธอเชื่อมั่นมาตลอดว่าความรักจะสามารถทำให้ทุกอย่างถูกต้องได้
"อืม" ลูเซียโน่คำรามในลำคออย่างพึงพอใจ เมื่อคนตัวเล็กตอบสนองกลับมาอย่างเร้าร้อน สัมผัสของทั้งสองคนเริ่ทรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์กระสันที่พลุ่งพล่านอย่างเต็มเปี่ยมในตอนนี้
เดรสสายเดี่ยวสีขาวสะอาดตาถูกถอดออกอย่างชำนาญ ทำให้ตอนนี้ร่างบางเหลือเพียงแค่ชุดชั้นในตัวจิ๋วที่ค่อยปกปิดซ่อนความงดงามเอาไว้ มือเรียวเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของชายหนุ่มออกเช่นกันเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเปรียบ ก่อนที่ลูเซียโน่จะเป็นฝ่ายดันตัวขึ้นไปถอดเสื้อของตัวเองออก เผยให้เห็นมัดกล้ามที่ถูกดูแลออกกำลังกายมาอย่างดี จนยาหยีอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปสัมผัสมัน เช่นเดียวกับลูเซียโน่ที่ไล่มองสำรวจเรือนร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงขณะที่เขากำลังถอดกางเกงพันธนาการชิ้นสุดท้ายออกให้พ้นทางด้วยสายตาพึงพอใจ
"พี่ลูเซียสคะ" ยาหยีเอ่ยขึ้นพลางจองมองชายหนุ่มด้วยสายตาเขินอาย
"คะ? " ลูเซียสเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวด้วยสายตามีคำถาม
"หยีกลัว"
"ไม่ต้องกลัวนะคะ พี่สัญญาจะทำเบาๆ " ลูเซียโน่พูดปลอบประโลมหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ยาหยีจึงค่อยๆ คลายความหวาดกลัวลงทีละน้อย เมื่อใบหน้าคมคายโน้มตัวเข้ามาใกล้อีกครั้ง
ริมฝีปากหนาซุกซนอยู่บริเวณลำคอระหงเพื่อเป็นการเล้าโลมคนตัวเล็ก ทว่ากลับกลายเป็นเขาเองที่สูญเสียความควบคุม เมื่อได้สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ ของเนื้อสาว ที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันจะสามารถดึงดูดเขาได้มากขนาดนี้ อารมณ์กระสันใจกายถูกปลุกเร้าขึ้นมายากที่จะดับลง
"อื้อ! " ร่างบางร้องประท่วงในลำคอเบาๆ เมื่อลูเซียโน่ดูดดุนเนื้ออ่อนทั่วบริเวณลำคอจนเกิดเป็นรอยรักแดงช้ำ
บราเซียร์ตัวจิ่วถูกเลิกขึ้นไปเนื้อเนินอกอวบอิ่ม จนหน้าอกทั้งสองข้างสร่างออกจากกัน ลูเซียโน่มองปลายถันสีชมพูระเรื่อด้วยความหื่นกระหาย ก่อนจะโน้มใบหน้าคมคายลงไปขบเม้มอย่างมูมมามสลับกันไปมาทั้งสองข้าง จนยอดปทุมถันแข่งชันเป็นไตรับสัมผัส
ความรู้สึกแปลกใหม่ที่เธอได้รับทำให้คนตัวเล็กรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย มือเรียวขยุ้มท้ายทอยชายหนุ่มอย่างแรงเพื่อระบายความรู้สึกเสียวซ่าน และความเจ็บปวดที่ได้รับ ยิ่งได้ยินเสียงคำรามพึงพอใจดังขึ้นเป็นระยะๆ เธอก็ยิ่งมีอารมณ์ตอบสนองมากขึ้นเท่านั้น
"อ๊ะ...พี่ลูเซียส...หยีเจ็บ"
"ขอโทษค่ะ" ลูเซียโน่เงยหน้าขึ้นมาบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า อย่างไม่ใส่ใจนัก ราวกลับตอบแบบขอไปที ก่อนจะเลื่อนมือลงไปถอดกระชากแพนตี้ตัวจิ๋วออกอย่างร้อนรน
เรียวขาสั่นเทาทั้งสองข้างถูกจับแยกออกจากกันเป็นรูปตัวเอ็ม ทำให้ดอกกุหลาบอวบนูนสีชมพูระเรื่อผลิบานออกสู่สายตาเหือดกระหายของชายหนุ่มที่มองมาปลายนิ้วหนาเขี่ยคลึงติ่งกระสันให้ปลดปล่อยน้ำคาวรักออกมาเป็นตัวเบิกทาง ก่อนจะค่อยๆ ดันหัวเห็นปลายบานขนาดใหญ่เข้าไปในช่องทางรักคับแคบที่ถึงแม้จะมีน้ำคาวรักเป็นตัวเบิกทาง แต่มันก็ยังคงเข้าไปได้อย่างยากลำบาก จนกระทั่งลูเซียโน่ต้องเป็นฝ่ายออกแรงกระแทกเข้าไป
ปึก!
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด! " ยาหยีกรีดร้องออกมาดังลั่นเมื่อถูกแก่นกายใหญ่อัดกระแทกเข้ามาจนสุดแรง แต่ถึงแม้มันจะเข้ามาได้เพียงแค่ส่วนหัวเท่านั้น ร่างกายของเธอก็ปวดราว ราวกับจะแตกออกมาเป็นเสี่ยง มือเรียวพยายามดันแผงอกแกร่งเอาไว้เพื่อเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเธอรับความรุนแรงนี้ไม่ไหว เพราะมันจุกจนเธอไม่สามารถเอ่ยเอ่ยมันออกมาเป็นคำพูดได้ ทว่าการกระทำของเธอก็ไม่สามารถหยุดอารมณ์ดิบเถื่อนของชายหนุ่มในตอนนี้ได้ แววตาที่อ่อนโยนในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกราว พร้อมกับแรงกายที่ถาโถมเข้ามาให้ช่องทางรักแสบเคืองอย่างหนักหน่วง โดยไม่ได้สนใจหยดน้ำตาใสๆ ที่ไหลลงมาอาบแก้มนวลเลยสักนิด
ปึก! ปึก! ปึก!
สะโพกสอบอัดกระแทกกระทั้นแก่นกายใหญ่เข้าไปอย่างหนักหน่วง หน้าอกขนาดใหญ่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทกจากสะโพกสอบ มือเรียวจิกลงบนท่อนแขนแกร่งเพื่อระบายความเจ็บปวดที่ได้รับ
"อึก...อื้อ! " ริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากันจนห่อเลือด พยายามข่มความเจ็บปวดเอาไว้ เพื่อตอบสนองต่อความต้องการของชายคนรักให้ได้มากที่สุด เพราะเธออยากให้เข้ารู้สึกประทับใจกับความสัมพันธ์ครั้งแรกระหว่างเขากับเธอ
ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ได้รับรู้ถึงความอดทนของเธอในครั้งนี้เลย เพราะเขาสนใจแต่อารมณ์กระสันของตัวเองเท่านั้น ไม่นานแก่นกายใหญ่ก็กระตุกเกร็งถี่ๆ บ่งบอกถึงปลายทางสวรรค์รำไร ลูเซียโน่จึงเร่งจังหวะรักให้หนักหน่วงยิ่งขึ้น จนกระทั่งแก่นกายใหญ่กระตุกเกรงปลดปล่อยสายธารน้ำรักเข้าไปในกายสาวทุกหยาดหยด
"อ๊าสสสสสสสส" เสียงคำรามดังลั่นขึ้น พร้อมกับเสียงหอบหายใจหนักๆ ของหญิงสาวที่นอนหอบอยู่ใต้ร่าง
ลูเซียสโน่ก้มมองน้ำคาวรักที่ไหล่ย้อนออกมาจากช่องทางรักที่ตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงช้ำด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะโน้มลงไปพรมจูบบนใบหน้าหวานอย่างอ่อนโยน ราวกับนึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่เขาเผลอเผ่ยตัวตนของตัวเองออกมา
"พี่ขอโทษนะคะ เจ็บมากไหม"
"มะ...ไม่เป็นไรค่ะ" ใบหน้าหวานยิ้มรับด้วยน้ำตา เพราะอย่างน้อยเธอก็ดีใจที่เขาแคร์ความรู้สึกของเธอ แต่เมื่อครู่คงเป็นเพราะเขาคงจะมีรสนิยมทางเพศที่รุนแรง
"เจ็บมากเลยสินะ คราวหลังพี่จะไม่ทำรุนแรงแบบนี้อีกแล้วนะคะ"
"ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ แค่พี่มีความสุขก็พอแล้ว"
"ขอบคุณนะคะ แต่ไม่ต้องอดทนเพื่อพี่ขนาดนี้ก็ได้ เจ็บก็บอกเข้าใจไหมคะ"
"ค่ะ" ยาหยีพยักหน้ารับคำ ก่อนที่ลูเซียสโน่จะค่อยๆ ดึงแก่นกายใหญ่ออกไป แล้วอุ้มร่างบางไปอาบน้ำด้วยกันที่ห้องน้ำ เพื่อสร้างความประทับใจ และลบล้างความผิดที่กระทำรุนแรงไปก่อนหน้านี้ให้หญิงสาวตายใจ
- ผู้เขียน
