พ่อเลี้ยงหนูเป็นมาเฟีย

พ่อเลี้ยงหนูเป็นมาเฟีย     ตอน ทำอะไรก็ต้องดีเลิศในสายตาเค้า     ณ.โรงแรมหรูร้อยชั้นย่านชานเมือง     แสงแดดสะท้อนกับสระว่ายน้ำบนชั้นดาดฟ้าตึกระยิบระยับ พุ่มดอกไม้โยกไปมาตามสายลมแรง     สวนหย่อมบนยอดตึกช่างกว้างขวางราวกับถูกเนรมิตรไว้เป็นวิมานสถานส่วนตัว     น้ำพุที่พุ่งขึ้นสูงใจกลางสระว่ายน้ำสีฟ้าดูเด่นเป็นสง่า ละอองฝอยของน้ำถูกลมพัดโชยไปทั่วบริเวณ     ที่มุมตึกบนชั้นดาดฟ้ามีชายชุดดำยืนเฝ้ายามทั้งที่ด้าน แต่ละคนมีแผลเป็นที่หน้าและร่างกายกำยำล่ำสัน      ร่างกายที่ผอมสูงลีนแน่นของชายผู้หนึ่งกำลังดำอยู่ใต้ผิวน้ำ เพียงชั่วอึดใจเค้าก็ลอยขึ้นมาว่ายท่าฟรีสไตล์อย่างช่ำชอง    ซู่ม! ๆ ๆ แขนกล้ามๆจ้าวผิวน้ำกระเซ็น ใบหน้าคมเรียวสีแทนสลับเอียงข้างไปมา    มือใหญ่แตะขอบสระ ร่างสูงยาวปราดเปรียวกระโจนขึ้นมายืนอย่างสง่าผ่าเผย    "นายท่านคะ"    "ผ้าค่ะ"     สาวงามสองนางที่นอนอยู่บนเตียงอาบแดดรีบกุลีกุจอมาห่มชุดคลุมสีขาวให้เจ้าพ่อมาเฟียอย่างประจบประแจงสุดๆ    "หนูพริ๊งมารึยัง" หนุ่มใหญ่หันมาถามสาวผมยาว    "ยังเลยค่ะ"     "เห้อ ยังไม่ตื่นอีกหรือ" เรวตะ    "เห็นว่ากำลังเดินทางมานะคะ" สาวผมสั้นรีบตอบ    "บอกแล้วไงว่าให้นัดพริ๊งให้มาตรงเวลา" หนุ่มใหญ่สบถดัง ทำเอาเลขาสาวทั้งสองตกใจหน้าสั่น หลังจากนั้นพวกหล่อนก็ยืนตัวแข็งทื่อ    ติ๊ง!    แก๊ก! ๆ ๆ เสียงรองเท้าส้นสูงก้าวออกมาจากลิฟท์ที่เพิ่งเปิดบนชั้นดาดฟ้า    "พ่อคะ" ใบหน้าเรียวเล็กขาวใสโผล่ออกมาพร้อมกับเสียงหวาน     "อื่อ! มาแล้วเหรอ ไป ๆ เธอสองคนออกไปก่อน" หนุ่มใหญ่เอ่ยและโบกมือไล่เลขา     "กินอะไรมาหรือยังล่ะ" น้ำเสียงแข็งกร้าวแฝงไปด้วยความเป็นห่วง     แก๊ก! ๆ ๆ รองเท้าส้นสูงสีขาวกระแทกพื้น ร่างเล็กเดินมานั่งบนโซฟาหนังริมสระ มือน้อยเอื้อมไปหยิบคุกกี้รสอัลมอนด์มาคาบไว้ด้วยริมฝีปากสีชมพูเรียวบาง    ใบหน้าเล็กๆเงยขึ้นมองหนุ่มใหญ่ "ยังไม่ได้กินค่ะ"    "อื่ม เดี๋ยวสั่งอาหารมาให้" มาเฟียหนุ่มเอ่ยแล้วนั่งลงข้างๆเด็กสาว พร้อมกับถอดเสื้อคลุมชุ่มน้ำออกมาคลุมบ่าเด็กสาววัยแรกแย้ม    "วันนี้หนูครบสิบแปดแล้วสินะ เอาเอกสารมาด้วยไหม" เสียงดุๆที่คุ้นหูเอ่ยกับพริ๊งพันดาว    "เอามาค่ะ" เด็กหญิงตอบพร้อมกับก้มลงไปล้วงกระเป๋าหนังแบรนด์เนมใบเล็กที่สะพายบ่าซ้าย    ฟุ่บ! มือน้อยดึงใบผลการเรียนระดับชั้นม.6ออกมาชูตรงใบหน้าหล่อๆทางขวา    "คณิต สี่ วิทยาศาสตร์ สี่ อื่ม อังกฤษก็สี่" หนุ่มใหญ่อ่านกระดาษแผ่นขาวที่กำลังสั่นเทาด้วยมือเด็กสาวที่กำลังประหม่า    "พละทำไมได้แค่สาม" เสียงดุดันดังขึ้นพร้อมกับสีหน้าอำมหิตที่น่ากลัวผิดกับความหล่อเหลาในทีแรก    "ก็ ก็หนู"    "ทำไม พ่อถามว่าทำไม" เรวตะละสายตาจากแผ่นกระดาษ พร้อมทั้งหันซ้ายมาตะคอกใส่ใบหน้าอันเรียวเล็ก    "หนูไม่ค่อยแข็งแรงนี่คะ" เสียงสั่นเครือ    "ถึงแแม่เธอจะตายไปแต่ฉันเลี้ยงเธอมาอย่างดิบดี อยากได้อะไรก็หาให้"    "ทำไมเรื่องพละแค่นี้ถึงไม่ได้เกรดสี่"      หนุ่มใหญ่ตะคอกคอเป็นเอ็น ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำ ลมปากกระแทกผมหน้าม้าเด็กหญิงปลิวไหว     กร่อด! พริ๊งขบฟันตัวเองเสียงดัง ขณะที่สั่นแต่ก็ยังสบตาสู้คุณพ่อเลี้ยงใจโหด      "คิดว่าจะให้หนูได้อย่างใจทุกอย่างเพื่อลบปมด้อยคุณพ่อเหรอ"     "คุณพ่อทำเรื่องเลวๆมาตลอดแต่จะให้หนูเป็นคนดีเลิศเนี่ยนะ"     "ตอนเรียนพ่อคงสอบตกหมดเลยหวังจะส่งให้หนูเรียนได้สี่ทุกวิชาเพียงเพื่อจะได้ภูมิใจในตัวเองสินะ"     "คุณมันบ้า บ้า ๆ ๆ หนูไม่เอาแล้ว หนูไม่อยู่กับคุณพ่อแล้ว"     เด็กสาวด่าจบก็ยกสองมือเล็กๆปิดหน้าตัวเอง     ฮือ! ๆ ๆ ๆ ใบหน้าสวยแดงช้ำ น้ำตาหยาดลอดง่ามนิ้วมือลงมาตกบนขาอ่อนที่เล็กเรียว ชายกระโปรงจีบเปิดร่นด้วยแรงลมยามเช้าตรู่     "จะไปไหนพริ๊ง ตราบใดที่ฉันยังไม่ได้เซ็นใบนี้ฉันก็ยังเป็นผู้ปกครองของเธอโดยกฎหมาย" ชายหนุ่มเอ่ยเบาลงแต่น้ำเสียงเย็นยะเยือก มือถือกระดาษที่เลขาสาวเพิ่งวิ่งมายื่นให้     "ฮือ! ๆ ๆ หนูไม่อยากอยู่แล้ว หนูอยากออกไปอยู่หอ หนูไม่อยากต้องทำดีเลิศเพื่อคุณอีกแล้วหนูเหนื่อย"     ฟูวส์! เสียงถอนหายใจแรงดังอยู่ข้างแก้มขาว     มือใหญ่ยกขึ้นมาลูบกระหม่อมน้อยเบาๆ    "พ่อขอโทษ ขอโทษนะ" น้ำเสียงเย็นชาเปลี่ยนเป็นอบอุ่นพิลึกพิลั่น     ความร้อนผ่าวจากอุ้งมือหยาบใหญ่แผ่ลงบนหัวเด็กสาว รู้สึกราวกับดอกไม้แห้งใกล้ตายที่เพิ่งได้รับน้ำฝน     หัวใจดวงน้อยที่เจ็บปวดพอจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างเมื่อถูกพ่อเลี้ยงเห็นอกเห็นใจ    ฮือ! ๆ ๆ มือใหญ่อีกข้างแกะดึงสองมือเล็กๆออกจากหน้าที่เลอะน้ำตาจนชุ่ม จมูกจิ้มลิ้มแดงช้ำเมื่อโดนนิ้วมือใหญ่ปาดน้ำมูกออกไป     แก้มขาวโดนลูบด้วยฝ่ามือหยาบสาก น้ำตาแห้งเป็นคราบใสสะท้อนกับแสงแดดบนหน้าเล็กๆ     "เรื่องเรียนหนูเก่งแล้วหละ พ่อขอโทษที่กดดันหนูเกินไปนะ พอดีเพิ่งรู้ตัว"     "ค่ะ" เด็กหญิงพยักหน้าคอตก     "เรื่องพละก็ช่างมันเนอะ"     "ค่ะ" เด็กหญิงยืดออกหายใจเข้าปอด    "เอาเป็นว่าพรุ่งนี้มาเรียนเทควันโดนะ"       "หนูจะได้แข็งแรง"      "ต่อจากนั้นก็ฟันดาบและยิงปืน"      "ห๊ะ" พริ๊งพันดาวอ้าปากหว๋อ ขณะเดียวกันหนุ่มใหญ่ก็ลุกยืนแบบไม่รอฟังคำตอบ เค้าเดินไปยืนหน้าลิฟท์เพื่อจะลงไปชั้นล่าง     ตุ๊บ! ๆ ๆ เลขาสาวสวยสองนางรีบหอบชุดสูทสีเทาวิ่งตามไปหาเจ้านายอย่างเร็วจี๋     "สั่งอาหารให้หนูพริ๊งด้วยนะ" เสียงดุๆแว่วมาจากหน้าลิฟท์ ตามด้วยเสียงสองสาว     "ค่ะท่าน"     "ค่ะนายท่าน"