"พี่เวกัส" ไนท์เรียกเวกัสด้วยความดีใจ รีบวิ่งลงบันไดมา
"ไนท์อย่าวิ่งสิลูก" ยูมิเอ่ยเตือน
"ขอโทษค่ะ ไนท์ดีใจจนลืมตัว" ไนท์ชะงักเท้าก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้างๆ คนเป็นพ่อ
"เวกัสนี่เป็นเพื่อนของอธิ แล้วทำไมถึงรู้ว่าไนท์อยู่ที่นี่" เดย์ถามเสียงเรียบ
"เออ พี่เวกัสเป็นคนช่วยไนท์ค่ะ" ไนท์ตอบเสียงอ่อย
"ผมต้องกราบขอโทษคุณอาทั้งสองด้วยนะครับที่ปิดบังเรื่องไนท์" เวกัสยกมือไหว้ขอโทษ เพราะตอนที่ทุกคนตามหาไนท์เขาบอกว่าเขาไม่รู้ว่าไนท์ไปไหน
"เล่ามาป๊ารอฟังอยู่" เดย์หันมองหน้าลูกสาว
"คือ...ไนท์ให้พี่เวกัสพาไปผับ...ที่พี่อธิไปงานเลี้ยงส่ง ทำให้ไนท์ได้ไปเห็นพี่อธิกับผู้หญิงคนนั้น..." ไนท์ละล่ำละลัก
"ผมเป็นคนพาไนท์ขับรถตามอธิไปถึงคอนโดผู้หญิงคนนั้น พาไนท์หนีไปอยู่ที่บ้านของผม เป็นคนไปเอาเอกสารของไนท์ที่คอนโด เป็นคนพาไนท์ไปส่งที่สนามบิน และเป็นคนส่งข้อความเสียงที่ไนท์บันทึกไว้ไปให้คุณอาครับ" เวกัสเห็นไนท
