"แตงค์ กลับมาทำไม ฉันเคยบอกแกกับแม่ของแกไปแล้วไม่ใช่หรือไงว่าอย่ากลับมาเหยียบที่นี่อีก หรือว่าแกอยากให้ฉันจับแกสองคนเข้าคุก มันเกิดอะไรขึ้นเวกัส" เรวัตถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะหันไปถามเวกัสเมื่อเห็นหน้าจินนี่กับหลานชายที่ใบหน้าเปอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา
"มันจับตัวเวลล์ไป ดีที่ผมมาเห็นเสียก่อน"
"แกกับแม่แกนี่มันเลี้ยงไม่เชื่องจริงๆ แกกล้าดียังไงมาแตะต้องหลานฉัน"
"ก็ตอนนี้ผมกับแม่ลำบาก ผมก็แค่อยากได้เงิน"
"ลำบากเหรอ เงินที่แกสองคนแม่ลูกยักยอกไปจากบริษัทเป็นสิบๆล้าน ฉันก็อุตส่าห์ไม่เอาผิดและยกให้ไปแล้ว แค่นี้มันยังไม่พออีกหรือไง แต่อย่างว่าผีพนันมันเข้าสิงทั้งแม่ทั้งลูก เงินเท่าไหร่มันก็คงไม่พอ" เรวัตถามเสียงกร้าว
"ผมขอโทษ เตี่ยให้โอกาสผมอีกสักครั้งได้ไหมครับ"
"แกสองคนแม่ลูกมันก็เหมือนงูเห่า คอยแว้งกัดลูกหลานฉัน แล้วฉันจะเลี้ยงงูเห่าไว้ทำไม"
"แต่ผมสำนึกผิดแล้วจริงๆ นะครับ เตี่ย
