หลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว เฮียแบล็คเบิร์นก็พาฉันมานั่งดูดาวอยู่ริมหาด ตอนนี้ฉันนั่งเอนหลังอยู่บนชิงช้าทรงรังนกขนาดใหญ่ที่มีเบาะนุ่มๆ ปูรอง เรียกว่าหาดส่วนตัวเลยก็ว่าได้ เพราะไม่มีใครเลยนอกจากเรา จริงๆ เมื่อตอนเย็นที่มาถึงฉันเห็นมีนักท่องเที่ยวเยอะเลยนะ แต่แปลกที่ตอนนี้ไม่เห็นมีสักคน
“เอ๊ะ! อะไรคะ” ฉันสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อสายตาที่กำลังทอดมองดวงดาวบนท้องฟ้า ถูกเรียกกลับมาด้วยวัตถุเย็นๆ ที่ทาบลงที่คอเรียวระหง
“ชอบมั้ย เฮียให้หนูนะ” เฮียแบล็คเบิร์นก้มจูบที่ขมับฉันเบาๆ หลังจากที่สวมสร้อยที่มีจี้รูปเกล็ดหิมะคล้องอยู่ให้ฉัน มือเล็กสัมผัสเบาๆ ตรงจี้ที่คล้องอยู่สร้อยคอด้วยความดีใจ
“ขอบคุณเฮียมากนะคะ ลิลชอบมากเลยค่ะ” ฉันยกมือไหว้ลงแทบอกของเฮียแบล็คเบิร์น เขานั่งเอนตัวพิงกับชิงช้าแขนแกร่งโอบฉันไว้แน่น ฉันเลยถือโอกาสซบอกของเขาซะเลย
“ว่าแต่เฮียรู้ได้ยังไงคะ ว่าลิลชอบไอเทมนี้”
“ถ้าเรารักใครสักคนหนึ่ง
