แล้วพิธีแต่งงานอันเรียบง่ายแต่อบอุ่นก็จบลงโดยดี แม้ว่าผู้เป็นแม่เจ้าบ่าวจะไม่ค่อยเต็มอกเต็มใจ แต่ก็ต้อง ฝืนยิ้มเพื่อไม่ให้เป็นที่ครหาจากแขกเหรื่อมากนัก และเมื่อพิธีจบลง ท่านก็ให้คนรถขับไปส่งที่สถานปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่งทันที
“ ฉันอยู่ต่อไปไม่ไหวแล้ว ฉันไม่ยอมรับแม่ผู้หญิงหน้าด้านไร้หัวนอนปลายเท้าคนนั้นเป็นสะใภ้หรอก ตากรินทร์ก็หลงมันจนหัวปักหัวปำจนไม่เห็นหัวแม่ ฉันสู้ไม่ไหว ขอไปสงบจิตสงบใจสักสองอาทิตย์ ” ท่านบอกกับแม่บ้านคนสนิทและศรุจหลานชายอย่างนั้น
การที่แม่สามีผู้ตั้งแง่รังเกียจเดียดฉันท์ไม่ได้อยู่ร่วมชายคากับสะใภ้ใหม่นั่นมันทำให้โล่งใจไปเปลาะหนึ่ง ทว่ามีอุปสรรคหนักหนากว่าหลายเท่าตัวรออยู่
นั่นคือพี่ชายของสามี อดีตลูกค้าซึ่งเป็นชายคนแรกและคนเดียวในชีวิต !
“ พี่รุจจะพักผ่อนอยู่กับเราหนึ่งสัปดาห์นะครับดาว ” คำบอกเล่าของกรินทร์ที่ตอนนี
