"เอาสิคะถ้าคุณอยากประกาศให้คนอื่นรู้ถึงความหน้าไม่อายของตัวเอง แพรกับพี่จุนนี่เราสนิทกันอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นแพรไม่มีอะไรต้องกลัว แต่คุณเป็นถึงนักธุรกิจคนดังแต่กลับใช้กำลังบังคับผู้หญิงที่เขาไม่เต็มใจ ไม่คิดเหรอคะว่ามันทุเรศ งานนี้ใครกันแน่ที่จะขายหน้า" หญิงสาวเลิกคิ้วท้าทาย
"ไม่ต้องดุขนาดนั้นก็ได้ ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอสักหน่อย" สิ้นสุดคำขู่ นรัณกรยกมือสองข้างไม่ต่างกับการประกาศให้เธอรู้ว่าเขาพ่ายแพ้โดยดุษณี
"ใครบอกคุณไม่ทำคุณกำลังคุกคามฉัน ทั้งคำพูดและสายตา อย่าลืมไปสิคะตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว การกระทำของคุณมันไม่ต่างกับพวกผู้ชายหื่นกามลวนลามผู้หญิง" แววตากระด้างต่อว่าชายหนุ่มพลางเขยิบกายถอยหนี เสียงถอนหายใจหงุดหงิดดังพร้อมกับเสียงเคาะประตูถี่รัว
"ถ้าทำให้รู้สึกยังงั้นก็ขอโทษด้วย ฉันคงผิดเองที่ลืมไปว่าไม่มีสิทธิ์ในตัวเธออีกแล้ว" เป็นครั้งแรกที่ดุจแพรได้ยินคำขอโทษจากคนปากหนัก ชายหนุ่
