ร่างบางสะอึกสะอื้นพร้อมความทรมานที่แล่นปราดครอบครองร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้า ริมฝีปากขบกัดกันจนได้กลิ่นคาวเลือดขณะมือหยาบกระด้างลูบไล้ต้นขาขาว
"อย่า..." ดุจแพรน้ำตาคลอ ภาพวันวานซ้อนทับทำให้เธอแทบขาดอากาศหายใจ สองมือจิกเกร็งมองพระเอกหนุ่มตรงหน้าไม่ต่างกับปีศาจ
กรวีร์ก้มหน้าซุกไซร้ซอกคอขาว สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ของหญิงสาวที่ปรารถนาแล้วขบเม้มรุนแรง ร่างบางแข็งทื่อพร้อมหยาดน้ำตาไหลเปื้อนใบหน้าราวใกล้ขาดใจ ยิ่งเขาแนบชิดมากเท่าไหร่ลมหายใจร้อนยิ่งแผ่วลงทุกที
"อย่าเกร็งสิจ้ะ คนสวยพูดง่ายๆ เดี๋ยวพี่พาแพรขึ้นสวรรค์เองนะ" เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหู ก่อนริมฝีปากเขาจะเคลื่อนมาจูบซับตรงกระหม่อมบาง
คนไร้ทางสู้ควบคุมลมหายใจเมื่ออีกฝ่ายมองหน้าเธอคล้ายโรคจิต ดุจแพรพยายามเขยิบมือทีละนิด หยิบโทรศัพท์บนโต๊ะฟาดใส่หน้ากรวีร์
"เหี้ยเอ๊ย จะเป็นเมียกูอยู่แล้วยังฤทธิ์มากอีก" พระเอกหนุ่มกัดฟันกรอด มือแกร่งบีบปลายคางบังค
