บนชั้นดาดฟ้าของเพนต์เฮาส์หรูใจกลางกรุงบัดนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะสนุกสนาน เจ้าของร่างบอบบางสวมเสื้อตัวโคร่ง กางเกงยีนขาสั้นจับด้ามเหล็กปิ้งบาร์บีคิวให้แขกหลายคนที่มาเยือน หลังเสร็จงานทั้งหมดในช่วงค่ำ ดุจแพรให้จุนนี่แวะซื้อวัตถุดิบที่ตลาด กลับมาถึงสาวเจ้าก็อลหม่านกับมื้อเย็นโดยมีเชฟหนุ่มเคียงข้างกาย
“โอ๊ย ฝีมือแพรคือเด็ดเหมือนเดิม ยำพี่พายสู้ไม่ได้เลยขอบอก” เสียงหวานหยอกเย้าพี่ชาย มือบางอุ้มหลานตัวน้อยมานั่งบนตักนุ่มนิ่ม
“ไก่ไหมคะน้องพราว” พรพราวพยักหน้าก่อนอ้าปากตอบผู้เป็นอา
“ไก่ อร่อยค่า” คำตอบเจ้าแก้มยุ้ยพรากเอาเสียงหัวเราะจากทุกคน ไม่เว้นแม้กระทั่งหญิงสาวที่แบกเรื่องเครียดมาทั้งวันอย่างพาขวัญ วันนี้พวกเขารวมตัวเพื่อฉลองวันเกิดดุจแพรย้อนหลัง สาวน้อยคนเดิมเติบโตและแข็งแกร่งพอจนสามารถกลับมายิ้มสดใสได้ ต้องขอบคุณพรก้อนกลมจากสวรรค์ ลูกสาวคนเดียวของเธอ
“หาคุณแม่”
“มาค่ะ” ดุจแพรอุ้มบุตร
