วันนี้เป็นสันที่สองแล้วที่อาเหม็ดนอนถอดเสื้อตื่นในยามเช้าขึ้นมาอย่างสบายตัวและสบายใจ เพราะได้ปลดปล่อยความโกรธชังจนความขุ่นเคืองลดลงไปเกือบครึ่ง... จะมีก็แต่คนที่รองรับมันเท่านั้นที่นอนหายใจเข้าออกเบาๆ ไม่ยอมตื่นก่อนเขาในแต่ละวัน... ทำให้เขาหมั่นไส้และอยากรังแกหล่อนต่อเหลือเกิน
ผู้หญิงอะไร บอบบางอย่างกับแก้วเจียระไน ความรู้สึกหล่อนก็คงเปราะบางไม่แพ้กัน ถึงขี้ร้องไห้ไปทุกเรื่องอย่างนั้น...
อาเหม็ดขยับเข้าไปชิดร่างบอบบาง และจับปลายคางเล็กให้ดวงหน้าหล่อนตรงกับหน้าเขา ใช้เรียวปากของตนเองจูบที่เปลือกตาอ่อนโยนทั้งสองข้าง เลยมาที่จมูกเล็กแหลมเชิด และตรงมาที่เรียวปากและบดจูบหนักหน่วงลงไป จนหล่อนรู้สึกตัวตื่น ครางเสียงแผ่วเบาในลำคอประท้วงที่โดนแกล้งแต่เช้า...
อาเหม็ดไล้มือมาลูบหน้าอกของหล่อน ก่อนจะบดเคล้ามันอย่างหยอกเอินรับอรุณ เช่นเดียวกับริมฝีปากที่มอบจูบให้หล่อน มือเล็กๆ เลื่อนมาดึงแขนเขาไว้ แ
