“ไม่เป็นไรค่ะ พัดไม่เป็นอะไรมาก อย่ารบกวนพี่เดียร์เลยค่ะ”
“น้องพัดโกรธอะไรพี่หรือเปล่าคะนี่” ชญาณิศาถามเสียงเศร้าขณะที่ภัทรวนันต์ดึงมือเธอออก ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียวกันเมื่อได้ยินชญาณิศาพูดเช่นนั้น
“ไม่ใช่นะคะ พัดแค่ไม่อยากรบกวนค่ะ” ภัทรวนันต์รู้สึกลำคอตีบตัน จริงๆ เธอยังไม่อยากพูดกับใครตอนนี้ด้วยซ้ำ แม้จะทำเป็นใจแข็ง แต่คนอกหักช้ำรักขอไปนอนเลียแผลใจคนเดียวจะได้ไหม ไม่ใช่รังเกียจไม่อยากคุยด้วย เธอแค่อยากอยู่กับตัวเองเท่านั้น ในสายตาของเธอ ชญาณิศาดูเป็นคนดีมากๆ แต่เวลานี้เธอนึกรำคาญที่อีกฝ่ายยังเซ้าซี้ไม่เลิก
“งั้นให้พี่ไปส่งสิจ๊ะ ไม่อย่างนั้นพี่คงเป็นห่วงน้องพัดมาก” ชญาณิศารุกหนักไม่ยอมปล่อยโอกาสไปง่ายๆ
“แต่...”
“จะตงจะแต่อะไรอีกล่ะ เดียร์เค้าเป็นห่วงเธอ ทำไมถึงไม่รับน้ำใจคนอื่น ทำแบบนี้เค้ายิ่งเป็นห่วงรู้ไหม” คุณธรรมโพล่งขึ้นในที่สุด เขาเองเป็นห่วงยัยเด็กนี่เหมือนกัน แต่จะทำอะไรได้
